ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΕΝΟΨΕΙ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ
"Αξιότιμοι κύριοι Εκπρόσωποι των Θρησκευτικών, πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και φίλοι Lions.
Θεωρώ ιδιαίτερα τιμητική την παρουσία σας στην αποψινή μας εκδήλωση με την ευκαιρία της αλλαγής της ηγεσίας της Λέσχης μας, η οποία πρόσφατα εόρτασε τα 45 χρόνια από την ίδρυσή της και αποτελεί μία από τις παλαιότερες στον Ελληνικό χώρο και από τις πιο δραστήριες, όπως μας χαρακτηρίζουν οι αξιωματούχοι του Θέματός μας και η Διεθνής Οργάνωση των Λεσχών Lions .
Σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας.
Επίσης επιθυμώ να ευχαριστήσω και τα μέλη της Λέσχης μας, που με την ψήφο τους με εξέλεξαν ακόμη μια φορά στο αξίωμα του προέδρου και θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια να ανταποκριθώ στην τιμή αυτή, με την βοήθεια βέβαια όλων των μελών της Λέσχης, ιδιαίτερα όμως των συνεργατών μου στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Λόγω της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, δεν σχεδιάζουμε κάποιο μεγάλο έργο, αλλά θα συνεχίσουμε να δίδουμε έμφαση σε δραστηριότητες που αποσκοπούν στην προστασία του περιβάλλοντος, το οποίο κατά κοινή ομολογία βάρβαρα κακοποιείται. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τη συμμετοχή μας σε δράσεις των τοπικών αρχών και άλλων σωματείων, όπως δενδροφυτεύσεις, κ.τ.λ.
Μία πρόταση που εξετάζουμε με τους αρμοδίους είναι η δημιουργία ενός « οικίσκου » ας τον χαρακτηρίσω, αφού δεν βρίσκω καταλληλότερη λέξη, για ανακύκλωση κενών συσκευασιών, όπως μπουκάλια πλαστικά και γυάλινα κουτιά αλουμινίου. κ.τ.λ.
Τέτοιους οικίσκους έχει εγκαταστήσει ο Δήμος Ροδίων και διαπιστώνω, ότι έχουν μεγάλη απήχηση, κυρίως σε άτομα νεαράς ηλικίας, αφού σ’ αυτά ανήκει το μέλλον.
Παρατήρησα και οικογένειες να φέρνουν αυτά που θέλουν να πετάξουν και να δείχνουν στα παιδιά τους πως είναι η σωστή διαδικασία. Και αυτό είναι πολύ παρήγορο, εν αντιθέσει με επιχειρηματίες κάποιας ηλικίας, που όταν τους ρώτησα τι κάνουν τα πλαστικά μπουκάλια, μου απάντησαν απλά ότι τα ρίχνουν στα σκουπίδια, γιατί χρειάζεται χρόνος για να τα πάνε στους ειδικούς χώρους ανακύκλωσης.
Είναι καθαρά έλλειψη περιβαλλοντικής αγωγής την οποία είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι δεν την διδαχθήκαμε στο σχολείο.
Σχετικά μου άρεσε μία διαφήμιση που αναφέρει το πόσες μεγάλες ανακαλύψεις έγιναν τον τελευταίο αιώνα κι όμως ένα πλαστικό μπουκάλι, που πετάχτηκε δεν έχει ακόμη διασπασθεί σ΄αυτά τα 100 χρόνια.
Βέβαια πρότασή μας θα είναι ο οικίσκος αυτός να φέρει τα χρώματα των LIONS.
Επειδή όμως ζούμε σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που άλλος λίγο άλλος περισσότερο όλοι την αισθανόμαστε και πολύ συχνά περιέρχεται σε γνώση μας, ότι σε μια οικογένεια μπορεί να της κόψουν το ηλεκτρικό ρεύμα για λίγα χρήματα, αποδεχόμαστε πρόταση μέλους μας να δημιουργηθεί Ειδικό Ταμείο Κοινωνικής Προσφοράς, πέραν των Ταμείων Διοικήσεως και Δραστηριοτήτων που ήδη τηρούνται στη Λέσχη μας.
Στο Ταμείο αυτό θα μπορούν να κατατίθενται πάσης φύσεως δωρεές (όπως π.χ. Δωρεές εις μνήμην) και τα ονόματα των καταθετών να δημοσιεύονται στον τοπικό τύπο, όπως συμβαίνει με τα γνωστά ιδρύματα.
Για την ενίσχυση αυτού του Ταμείου θα τοποθετηθούν ειδικά δοχεία από plexiglass, με επιγραφή σε διάφορες γλώσσες για το πού προορίζονται τα χρήματα που ρίχνουν, οι πάσης φύσεως διερχόμενοι, Ελληνες και ξένοι. Τα κουτιά αυτά, κουμπαράδες όπως τα λένε σε άλλες χώρες, θα μπορούν να τοποθετηθούν στο αεροδρόμιο, σε μεγάλα ξενοδοχεία, Super Markets και γενικά σε σημεία όπου περνά πολύς κόσμος.
Στον πολιτισμό και την μόρφωση, προσπάθεια θα καταβληθεί να γίνεται τουλάχιστον μία ομιλία κάθε μήνα, όχι μόνον από τους Lions, αλλά και από άλλους που θα μπορέσουν να μας διαφωτίσουν σε ενδιαφέροντα θέματα.
Βεβαίως θα συνεχιστεί η βράβευση των αριστούχων μαθητών απ΄όλα τα Λύκεια της Δωδεκανήσου, που με πολλή μεγάλη επιτυχία γίνεται στα τελευταία 11 χρόνια σε συνεργασία με την Νομαρχία.
Οι επισκέψεις μας στα διάφορα ιδρύματα, είτε φιλοξενούν παιδιά, είτε ηλικιωμένους θα συνεχιστούν κανονικά όπως και η καθιερωθείσα εδώ και πολλά χρόνια επίσκεψή μας στα στρατιωτικά φυλάκια με διανομή δώρων την περίοδο των Χριστουγέννων στα στρατευμένα νειάτα.
Το περιοδικό μας θα εκδοθεί κανονικά και θα διανεμηθεί όχι μόνον στην πόλη μας, αλλά και σε όλες τις Λέσχες του Θέματός μας.
Γι αυτό κάνω έκκληση σε όλα τα μέλη να αρχίσουμε το ταχύτερο να συγκεντρώνουμε ενδιαφέρουσα ύλη και διαφημίσεις.
Σημειωτέο ότι τα ονόματα των διαφημιζομένων γίνονται γνωστά όχι μόνο στη Ρόδο αλλά και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, απ΄ όπου μας έρχονται επισκέπτες.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Τοπικές Αρχές και ιδαιτέρως την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου για την συμπαράστασή τους στο έργο μας".
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗ ΕΝΟΨΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ
"Αγαπητοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι Lions…
Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου και των μελών της Λέσχης, σας καλωσορίζω στην αποψινή βραδιά, που είναι αφιερωμένη στην αλλαγή σκυτάλης της ηγεσίας της.
Και είναι πράγματι αλλαγή σκυτάλης διότι η πορεία όλων μας στη Λέσχη είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου.
Ένας διαρκής αγώνας δρόμου με όραμα την προσφορά στην κοινωνία, στο συνάνθρωπο, στην πατρίδα.
Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος όταν μπροστά σε όλα τα μέλη της λέσχης μας υποσχέθηκα ότι θα εκτελέσω τα καθήκοντα μου όσο καλύτερα μπορούσα.
Ανέλαβα την ευθύνη να ηγηθώ μιας Λέσχης, με μια ιστορία 45 χρόνων όπου τα μέλη της είναι από τα πιο εκλεκτά μέλη της τοπικής μας κοινωνίας.
Βαριά αυτή η ευθύνη.
Στόχος της χρονιάς που πέρασε ήταν να κάνουμε δράσεις ώστε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία πάνω στα προβλήματα του περιβάλλοντος όπως η μόλυνση της ατμόσφαιρας, η λειψυδρία, οι πυρκαγιές με τα ολέθρια αποτελέσματα τους, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Να ενημερώσουμε για τα διάφορα προβλήματα υγείας που υπάρχουν, τα κοινωνικά προβλήματα όπως ναρκωτικά, τροχαία ατυχήματα.
Παράλληλα να αναδείξουμε το έργο της Λέσχης. Να κάνουμε το «άνοιγμα» στην τοπική κοινωνία προσκαλώντας τους συμπολίτες μας να γνωρίσουν πως λειτουργούν οι Λέσχες μας.
Να σταθούμε αρωγοί και υποστηρικτές των προσπαθειών που κάνουν φορείς και μεμονωμένοι για την καλυτέρευση της ζωής, της μόρφωσης, των επιστημών.
Συνοδοιπόρους στην προσπάθεια αυτή είχαμε την Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, τον Δήμο Ροδίων, τον τοπικό ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο και τις Λέσχες Λαϊονς Ρόδου ΗΛΙΟΥΣΑ και ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Κω.
Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τη συμπαράσταση και την αμέριστη υποστήριξη των προσπαθειών μας. Ειδικά τον Πρόεδρο Περιοχής L. Ευαγόρα Νικολάου την Πρόεδρο Ζώνης L. Βασιλική Πετρωνιάτη και την Πρόεδρο της Λέσχης ΗΛΙΟΥΣΑ L. Χατζησταμάτη Μαίρη και Κω ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ L. Δέσποινα Ιωαννίδου, καθώς και τα μέλη των δύο Λεχών τους.
Μαζί με τη Νομαρχία την Λέσχη Ηλιούσα της Ρόδου, και τη λέσχη Ιπποκράτης της ΚΩ οργανώσαμε τις δράσεις για το περιβάλλον. Πραγματοποιήσαμε ομιλία στη Κω στα πλαίσια της διαζωνικής, επισκεφθήκαμε τη Λέρο και κάναμε ενημέρωση για τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Παραμονές των Χριστουγέννων, μοιράσαμε 2100 λαμπτήρες οικονομίας στους συμπολίτες μας, θέλοντας να τους ευαισθητοποιήσουμε στο θέμα της ανάγκης μείωσης των ρίπων που προκαλούνται από την κατανάλωση καυσίμων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και την επίπτωση που έχει στο περιβάλλον. Δώσαμε και το ερέθισμα να κατέβουν στο κέντρο και να επισκεφτούν τα καταστήματα της κεντρικής αγοράς.
Διοργανώσαμε διαγωνισμό ζωγραφικής στον οποίο έλαβαν μέρος όλοι οι μαθητές της Α’ τάξης όλων των Γυμνασίων της Δωδεκανήσου, με θέμα την μόλυνση και τη προστασία του περιβάλλοντος. Έλαβαν μέρος πάνω από 230 παιδιά και οι 3 πρώτες νικήτριες (γιατί και τα τρία κορίτσια ήταν) απέκτησαν από ένα ποδήλατο. Όλα τα έργα των παιδιών θα δημοσιευτούν σε ένα άλμπουμ που θα εκδοθεί σύντομα αφού ο Νομάρχης υπεσχέθη να είναι αρωγός και σε αυτή τη προσπάθεια. Τα δε 12 καλύτερα έργα θα γίνουν ημερολόγια και θα μοιραστεί δωρεάν στα σχολεία που έλαβαν μέρος ώστε να το διαθέσουν κερδίζοντας κάποια χρήματα και να τα αξιοποιήσουν σε δράσεις τους.
Μαζί με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Ροδίων και τον ΕΥΘΥΤΑ διοργανώσαμε μια κατανυκτική συναυλία σε ένα κατάμεστο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μαντράκι με το έργο του ταλαντούχου συνθέτη και συμπατριώτη μας Φίλιππα Τσαλαχούρη, «οι εφτά λόγοι του Χριστού επάνω στο σταυρό και η Ανάσταση» επ’ ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας μνήμης θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων.
Ολοκληρώσαμε το στόχο της προηγούμενης διοίκησης του L. Μιχαλη Χριστοδουλίδη δίνοντας 150 εργαλεία πυρόσβεσης σε Νομαρχία και Δήμους του νησιού μας καθώς και στο σώμα εθελοντών Σαμαρειτών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Τον Φεβρουάριο η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου, οι Δήμοι Καμείρου, Ατταβύρου και Νότιας Ρόδου οργάνωσαν δενδροφύτευση στην αρχαία Κάμειρο. Η παρουσία μας επιβεβαίωσε άλλη μια φορά την ευαισθησία των μελών της λέσχης μας στα θέματα περιβάλλοντος
Τον Ιανουάριο όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος βραβεύσαμε τους αριστούχους της Γ’ Λυκείου όλων των Λυκείων της Δωδεκανήσου με χρηματικό βραβείο και πλακέτα επίσης καλύψαμε και τα έξοδα μετακίνησης τους και φιλοξενίας αυτών και των συνοδών τους, σε συνεργασία με την Νομαρχία Δωδεκανήσου.
Το Φεβρουάριο μαζί με τις Λέσχες ΗΛΙΟΥΣΑ και ΕΡΜΗΣ Αθηνών στήσαμε περίπτερο στο Μαντράκι και κάναμε δωρεάν εξέταση σακχαρώδους διαβήτη παράλληλα με ενημέρωση για αυτή τη ασθένεια.
Στον κοινωνικό τομέα έγιναν πολλές δράσεις.
Επισκεφθήκαμε το Χαραλάμπειο Γηροκομείο και η ποδολόγος κα Άννα Παγκά προσέφερε 2 φορές την χρονιά που πέρασε τις υπηρεσίες της αφιλοκερδώς χάρην της λέσχης μας στους γέροντες. Επίσης τιμώντας την ημέρα αφιερωμένη στη Τρίτη ηλικία τους προσφέραμε ένα πλούσιο γεύμα και τους διασκεδάσαμε με μουσική.
Μέλη της λέσχης μας έλαβαν μέρος στο 7ο Περπάτημα Ζωής & Ελπίδας που οργάνωσε ο Δωδεκανησιακός Σύλλογος Αυτοάνοσων Νοσημάτων «ΘΑΛΕΙΑ» που έγινε στο αθλητικό κέντρο Καλλιπάτειρα της Ρόδου.
Η επιτροπή Γυναικών της Λέσχης οργανώνει ένα Φιλανθρωπικό «ΟΥΖΑΚΙ» στο ξενοδοχείο Grand Hotel με μεγάλη συμμετοχή κόσμου εκτός Λέσχης και εισπρακτική επιτυχία
Έγινε επίσκεψη στο ειδικό σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες και προσφέρθηκαν snacks γλυκίσματα και δώρα στα παιδιά επ’ ευκαιρία των Χριστουγέννων.
Πραγματοποιήθηκε από μέλη της Λέσχης μας επίσκεψη σε φυλάκια του στρατού και μοιράσαμε μαζί με τις Ευχές μας και δώρα στα στρατευμένα παιδιά της πατρίδας μας
Συμμετέχοντας στην προσπάθεια των Lions Ελλάδος Έγινε συλλογή και αποστολή ρουχισμού για τους Έλληνες της Αρμενίας και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με ευθύνη και εξολοκλήρου εργασία του L. Χριστοδουλίδη που τον ευχαριστούμε.
Μετά από την ενημέρωση που μας έγινε από τον πρόεδρο της περιοχής L. Ευαγόρα Νικολάου και την επιστολή που δεχτήκαμε εκ μέρους του Κυβερνήτη για το επείγον της υπόθεσης έγινε η κατάθεση ποσού για βοήθεια στους σεισμοπαθείς της Αϊτής.
Εν’ όψει των εορτών του Πάσχα η Λέσχη μας ενίσχυσε την προσπάθεια του Κοινωνικού παντοπωλείου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδ/σου
ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΕΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
14 Σεπτεμβρίου, ημέρα της ύψωσης του τιμίου Σταυρού σημαντικός αριθμός μελών της Λέσχης μετέβησαν στο λόφο της Φιλέρημου, όπου ως γνωστό ανήγειραν τον εκεί ευρισκόμενο Σταυρό, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Λέσχης. Στην καθιερωμένη αυτή γιορτή ακολούθησε τελετή αγιασμού και αρτοκλασίας από τον αρχιερατικό επίτροπο της Μητρόπολης Ρόδου την οποία παρακολούθησαν και οι εκεί ευρισκόμενοι επισκέπτες και ξένοι τουρίστες
Σε συνεργασία με την Λέσχη Lions «ΗΛΙΟΥΣΑ» διοργανώσαμε πανηγυρική συνεστίαση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1940 σε ξενοδοχείο της Ρόδου με κύριο ομιλητή τον ιστορικό ερευνητή και δημοσιογράφο κο Κώστα Τσαλαχούρη. Για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου ομιλητής ήταν ο κος Γιάννης Κρικώνης. Την επέτειο ενσωμάτψσης της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα η λέσχη μας την εορτάζει με μια αναδρομή στην εποχή της Ιταλοκρατίας με ομιλητή το L. Γιάννη Χατζημανώλη
Η τακτική μας συνεστίαση του Σεπτεμβρίου είχε ομιλητή την ψυχολόγο ψυχοθεραπεύτρια κα Ντίκα Σοφία που μας ανέπτυξε «τρόπους αντιμετώπισης του στρες». Ήταν μια επιτυχημένη βραδιά που την παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τα μέλη της λέσχης και οι καλεσμένοι τους.
Τον Μάιο η λέσχη μας τιμά την «ΜΗΤΕΡΑ» με μια συνεστίαση με κεντρική ομιλήτρια την L. Αναστασιάδη Στέλλα. Μια πραγματικά συγκινητική ομιλία φόρο τιμής σε κάθε μάνα.
Πραγματοποιήθηκε εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στα 45 χρόνια της Λέσχης και σε επίσημη συνεστίαση ο L. Χιωτάκης Γεώργιος εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο την ίδρυση της Λέσχης, τα έργα που έγιναν και την ιδέα του Λαϊονισμού. Τιμήθηκαν οι Lions που συμπλήρωσαν από 10 έως 45 χρόνια
Λάβαμε μέρος στο Εθνικό συνέδριο του Θέματος στη Μυτιλήνη και στην μεσογειακή συνδιάσκεψη που έγινε στο Bodrum της Αλικαρνασσού στη Τουρκία. Άξιοι εκπρόσωποι μας οι Lions Δημήτρης και Κορνηλία Δημητριάδου και στα δύο συνέδρια καθώς και του L. Λάμπου Βασίλη στο Εθνικό συνέδριο.
Η λέσχη συμμετείχε στο Λαϊονικό σεμινάριο που διοργανώθηκε από κοινού με τη Λέσχη ΗΛΙΟΥΣΑ
Όλα αυτά δεν είναι επιτυχίες μόνο του προέδρου ή του Διοικητικού Συμβουλίου. Είναι επιτυχίες όλων των μελών της Λέσχης και θέλω να σας ευχαριστήσω όλους και έναν έναν ξεχωριστά για την αγάπη, τη συμπαράσταση, την υπομονή και την ενθάρρυνση που μου παρείχατε.
Έγιναν τέσσερις νέες εισδοχές, των κ.κ. Χαρδαβέλλα Ευγένιου, Σπανού Δημήτρη, Φτακλάκη Μιχάλη και της κας Καστρουνή Καίτης.
Δυστυχώς είχαμε και τις απώλειες μας. Δεν θα έχουμε πλέον τη φυσική παρουσία των αγαπημένων μας φίλων Σπύρου Ρηγάκου και Νίκου Χατζησταμάτη αλλά θα είναι πάντα παρόντες στη σκέψη και την καρδιά μας.
Κυρίες και Κύριοι, φίλες και φίλοι Lions,
Σε μια εποχή που δεν κρίνονται μόνο τα οικονομικά μεγέθη αλλά και τα περισσεύματα καρδιάς και ανθρωπιάς εμείς οι Lions είμαστε πάντα έτοιμοι να προσφέρουμε στο συνάνθρωπο και στη κοινωνία μας ότι καλύτερο και πιο αγνό διαθέτουμε. Αντλούμε δύναμη και κουράγιο από τις ηθικές αξίες που μας διέπουν και προχωρούμε μπροστά. Έτσι όπως θα συνεχίσει να προχωρά και στην επόμενη Λαϊονική χρονιά με άξιο πρόεδρο τον L. Δημήτρη Δημητριάδη και το εκλεκτό συμβούλιο του που σε λίγη ώρα αναλαμβάνει και τυπικά το τιμόνι της Λέσχης".
Ομιλία της Lion Στέλλας Αναστασιάδη στην εκδήλωση για την εορτή της μητέρας.
Θεωρώ ιδιαίτερα τιμητική την παρουσία σας στην αποψινή μας εκδήλωση με την ευκαιρία της αλλαγής της ηγεσίας της Λέσχης μας, η οποία πρόσφατα εόρτασε τα 45 χρόνια από την ίδρυσή της και αποτελεί μία από τις παλαιότερες στον Ελληνικό χώρο και από τις πιο δραστήριες, όπως μας χαρακτηρίζουν οι αξιωματούχοι του Θέματός μας και η Διεθνής Οργάνωση των Λεσχών Lions .
Σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας.
Επίσης επιθυμώ να ευχαριστήσω και τα μέλη της Λέσχης μας, που με την ψήφο τους με εξέλεξαν ακόμη μια φορά στο αξίωμα του προέδρου και θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια να ανταποκριθώ στην τιμή αυτή, με την βοήθεια βέβαια όλων των μελών της Λέσχης, ιδιαίτερα όμως των συνεργατών μου στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Λόγω της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, δεν σχεδιάζουμε κάποιο μεγάλο έργο, αλλά θα συνεχίσουμε να δίδουμε έμφαση σε δραστηριότητες που αποσκοπούν στην προστασία του περιβάλλοντος, το οποίο κατά κοινή ομολογία βάρβαρα κακοποιείται. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τη συμμετοχή μας σε δράσεις των τοπικών αρχών και άλλων σωματείων, όπως δενδροφυτεύσεις, κ.τ.λ.
Μία πρόταση που εξετάζουμε με τους αρμοδίους είναι η δημιουργία ενός « οικίσκου » ας τον χαρακτηρίσω, αφού δεν βρίσκω καταλληλότερη λέξη, για ανακύκλωση κενών συσκευασιών, όπως μπουκάλια πλαστικά και γυάλινα κουτιά αλουμινίου. κ.τ.λ.
Τέτοιους οικίσκους έχει εγκαταστήσει ο Δήμος Ροδίων και διαπιστώνω, ότι έχουν μεγάλη απήχηση, κυρίως σε άτομα νεαράς ηλικίας, αφού σ’ αυτά ανήκει το μέλλον.
Παρατήρησα και οικογένειες να φέρνουν αυτά που θέλουν να πετάξουν και να δείχνουν στα παιδιά τους πως είναι η σωστή διαδικασία. Και αυτό είναι πολύ παρήγορο, εν αντιθέσει με επιχειρηματίες κάποιας ηλικίας, που όταν τους ρώτησα τι κάνουν τα πλαστικά μπουκάλια, μου απάντησαν απλά ότι τα ρίχνουν στα σκουπίδια, γιατί χρειάζεται χρόνος για να τα πάνε στους ειδικούς χώρους ανακύκλωσης.
Είναι καθαρά έλλειψη περιβαλλοντικής αγωγής την οποία είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι δεν την διδαχθήκαμε στο σχολείο.
Σχετικά μου άρεσε μία διαφήμιση που αναφέρει το πόσες μεγάλες ανακαλύψεις έγιναν τον τελευταίο αιώνα κι όμως ένα πλαστικό μπουκάλι, που πετάχτηκε δεν έχει ακόμη διασπασθεί σ΄αυτά τα 100 χρόνια.
Βέβαια πρότασή μας θα είναι ο οικίσκος αυτός να φέρει τα χρώματα των LIONS.
Επειδή όμως ζούμε σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που άλλος λίγο άλλος περισσότερο όλοι την αισθανόμαστε και πολύ συχνά περιέρχεται σε γνώση μας, ότι σε μια οικογένεια μπορεί να της κόψουν το ηλεκτρικό ρεύμα για λίγα χρήματα, αποδεχόμαστε πρόταση μέλους μας να δημιουργηθεί Ειδικό Ταμείο Κοινωνικής Προσφοράς, πέραν των Ταμείων Διοικήσεως και Δραστηριοτήτων που ήδη τηρούνται στη Λέσχη μας.
Στο Ταμείο αυτό θα μπορούν να κατατίθενται πάσης φύσεως δωρεές (όπως π.χ. Δωρεές εις μνήμην) και τα ονόματα των καταθετών να δημοσιεύονται στον τοπικό τύπο, όπως συμβαίνει με τα γνωστά ιδρύματα.
Για την ενίσχυση αυτού του Ταμείου θα τοποθετηθούν ειδικά δοχεία από plexiglass, με επιγραφή σε διάφορες γλώσσες για το πού προορίζονται τα χρήματα που ρίχνουν, οι πάσης φύσεως διερχόμενοι, Ελληνες και ξένοι. Τα κουτιά αυτά, κουμπαράδες όπως τα λένε σε άλλες χώρες, θα μπορούν να τοποθετηθούν στο αεροδρόμιο, σε μεγάλα ξενοδοχεία, Super Markets και γενικά σε σημεία όπου περνά πολύς κόσμος.
Στον πολιτισμό και την μόρφωση, προσπάθεια θα καταβληθεί να γίνεται τουλάχιστον μία ομιλία κάθε μήνα, όχι μόνον από τους Lions, αλλά και από άλλους που θα μπορέσουν να μας διαφωτίσουν σε ενδιαφέροντα θέματα.
Βεβαίως θα συνεχιστεί η βράβευση των αριστούχων μαθητών απ΄όλα τα Λύκεια της Δωδεκανήσου, που με πολλή μεγάλη επιτυχία γίνεται στα τελευταία 11 χρόνια σε συνεργασία με την Νομαρχία.
Οι επισκέψεις μας στα διάφορα ιδρύματα, είτε φιλοξενούν παιδιά, είτε ηλικιωμένους θα συνεχιστούν κανονικά όπως και η καθιερωθείσα εδώ και πολλά χρόνια επίσκεψή μας στα στρατιωτικά φυλάκια με διανομή δώρων την περίοδο των Χριστουγέννων στα στρατευμένα νειάτα.
Το περιοδικό μας θα εκδοθεί κανονικά και θα διανεμηθεί όχι μόνον στην πόλη μας, αλλά και σε όλες τις Λέσχες του Θέματός μας.
Γι αυτό κάνω έκκληση σε όλα τα μέλη να αρχίσουμε το ταχύτερο να συγκεντρώνουμε ενδιαφέρουσα ύλη και διαφημίσεις.
Σημειωτέο ότι τα ονόματα των διαφημιζομένων γίνονται γνωστά όχι μόνο στη Ρόδο αλλά και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, απ΄ όπου μας έρχονται επισκέπτες.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Τοπικές Αρχές και ιδαιτέρως την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου για την συμπαράστασή τους στο έργο μας".
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗ ΕΝΟΨΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ
"Αγαπητοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι Lions…
Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου και των μελών της Λέσχης, σας καλωσορίζω στην αποψινή βραδιά, που είναι αφιερωμένη στην αλλαγή σκυτάλης της ηγεσίας της.
Και είναι πράγματι αλλαγή σκυτάλης διότι η πορεία όλων μας στη Λέσχη είναι ένας συνεχής αγώνας δρόμου.
Ένας διαρκής αγώνας δρόμου με όραμα την προσφορά στην κοινωνία, στο συνάνθρωπο, στην πατρίδα.
Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος όταν μπροστά σε όλα τα μέλη της λέσχης μας υποσχέθηκα ότι θα εκτελέσω τα καθήκοντα μου όσο καλύτερα μπορούσα.
Ανέλαβα την ευθύνη να ηγηθώ μιας Λέσχης, με μια ιστορία 45 χρόνων όπου τα μέλη της είναι από τα πιο εκλεκτά μέλη της τοπικής μας κοινωνίας.
Βαριά αυτή η ευθύνη.
Στόχος της χρονιάς που πέρασε ήταν να κάνουμε δράσεις ώστε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία πάνω στα προβλήματα του περιβάλλοντος όπως η μόλυνση της ατμόσφαιρας, η λειψυδρία, οι πυρκαγιές με τα ολέθρια αποτελέσματα τους, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Να ενημερώσουμε για τα διάφορα προβλήματα υγείας που υπάρχουν, τα κοινωνικά προβλήματα όπως ναρκωτικά, τροχαία ατυχήματα.
Παράλληλα να αναδείξουμε το έργο της Λέσχης. Να κάνουμε το «άνοιγμα» στην τοπική κοινωνία προσκαλώντας τους συμπολίτες μας να γνωρίσουν πως λειτουργούν οι Λέσχες μας.
Να σταθούμε αρωγοί και υποστηρικτές των προσπαθειών που κάνουν φορείς και μεμονωμένοι για την καλυτέρευση της ζωής, της μόρφωσης, των επιστημών.
Συνοδοιπόρους στην προσπάθεια αυτή είχαμε την Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, τον Δήμο Ροδίων, τον τοπικό ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο και τις Λέσχες Λαϊονς Ρόδου ΗΛΙΟΥΣΑ και ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Κω.
Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τη συμπαράσταση και την αμέριστη υποστήριξη των προσπαθειών μας. Ειδικά τον Πρόεδρο Περιοχής L. Ευαγόρα Νικολάου την Πρόεδρο Ζώνης L. Βασιλική Πετρωνιάτη και την Πρόεδρο της Λέσχης ΗΛΙΟΥΣΑ L. Χατζησταμάτη Μαίρη και Κω ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ L. Δέσποινα Ιωαννίδου, καθώς και τα μέλη των δύο Λεχών τους.
Μαζί με τη Νομαρχία την Λέσχη Ηλιούσα της Ρόδου, και τη λέσχη Ιπποκράτης της ΚΩ οργανώσαμε τις δράσεις για το περιβάλλον. Πραγματοποιήσαμε ομιλία στη Κω στα πλαίσια της διαζωνικής, επισκεφθήκαμε τη Λέρο και κάναμε ενημέρωση για τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Παραμονές των Χριστουγέννων, μοιράσαμε 2100 λαμπτήρες οικονομίας στους συμπολίτες μας, θέλοντας να τους ευαισθητοποιήσουμε στο θέμα της ανάγκης μείωσης των ρίπων που προκαλούνται από την κατανάλωση καυσίμων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και την επίπτωση που έχει στο περιβάλλον. Δώσαμε και το ερέθισμα να κατέβουν στο κέντρο και να επισκεφτούν τα καταστήματα της κεντρικής αγοράς.
Διοργανώσαμε διαγωνισμό ζωγραφικής στον οποίο έλαβαν μέρος όλοι οι μαθητές της Α’ τάξης όλων των Γυμνασίων της Δωδεκανήσου, με θέμα την μόλυνση και τη προστασία του περιβάλλοντος. Έλαβαν μέρος πάνω από 230 παιδιά και οι 3 πρώτες νικήτριες (γιατί και τα τρία κορίτσια ήταν) απέκτησαν από ένα ποδήλατο. Όλα τα έργα των παιδιών θα δημοσιευτούν σε ένα άλμπουμ που θα εκδοθεί σύντομα αφού ο Νομάρχης υπεσχέθη να είναι αρωγός και σε αυτή τη προσπάθεια. Τα δε 12 καλύτερα έργα θα γίνουν ημερολόγια και θα μοιραστεί δωρεάν στα σχολεία που έλαβαν μέρος ώστε να το διαθέσουν κερδίζοντας κάποια χρήματα και να τα αξιοποιήσουν σε δράσεις τους.
Μαζί με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Ροδίων και τον ΕΥΘΥΤΑ διοργανώσαμε μια κατανυκτική συναυλία σε ένα κατάμεστο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μαντράκι με το έργο του ταλαντούχου συνθέτη και συμπατριώτη μας Φίλιππα Τσαλαχούρη, «οι εφτά λόγοι του Χριστού επάνω στο σταυρό και η Ανάσταση» επ’ ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας μνήμης θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων.
Ολοκληρώσαμε το στόχο της προηγούμενης διοίκησης του L. Μιχαλη Χριστοδουλίδη δίνοντας 150 εργαλεία πυρόσβεσης σε Νομαρχία και Δήμους του νησιού μας καθώς και στο σώμα εθελοντών Σαμαρειτών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Τον Φεβρουάριο η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου, οι Δήμοι Καμείρου, Ατταβύρου και Νότιας Ρόδου οργάνωσαν δενδροφύτευση στην αρχαία Κάμειρο. Η παρουσία μας επιβεβαίωσε άλλη μια φορά την ευαισθησία των μελών της λέσχης μας στα θέματα περιβάλλοντος
Τον Ιανουάριο όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος βραβεύσαμε τους αριστούχους της Γ’ Λυκείου όλων των Λυκείων της Δωδεκανήσου με χρηματικό βραβείο και πλακέτα επίσης καλύψαμε και τα έξοδα μετακίνησης τους και φιλοξενίας αυτών και των συνοδών τους, σε συνεργασία με την Νομαρχία Δωδεκανήσου.
Το Φεβρουάριο μαζί με τις Λέσχες ΗΛΙΟΥΣΑ και ΕΡΜΗΣ Αθηνών στήσαμε περίπτερο στο Μαντράκι και κάναμε δωρεάν εξέταση σακχαρώδους διαβήτη παράλληλα με ενημέρωση για αυτή τη ασθένεια.
Στον κοινωνικό τομέα έγιναν πολλές δράσεις.
Επισκεφθήκαμε το Χαραλάμπειο Γηροκομείο και η ποδολόγος κα Άννα Παγκά προσέφερε 2 φορές την χρονιά που πέρασε τις υπηρεσίες της αφιλοκερδώς χάρην της λέσχης μας στους γέροντες. Επίσης τιμώντας την ημέρα αφιερωμένη στη Τρίτη ηλικία τους προσφέραμε ένα πλούσιο γεύμα και τους διασκεδάσαμε με μουσική.
Μέλη της λέσχης μας έλαβαν μέρος στο 7ο Περπάτημα Ζωής & Ελπίδας που οργάνωσε ο Δωδεκανησιακός Σύλλογος Αυτοάνοσων Νοσημάτων «ΘΑΛΕΙΑ» που έγινε στο αθλητικό κέντρο Καλλιπάτειρα της Ρόδου.
Η επιτροπή Γυναικών της Λέσχης οργανώνει ένα Φιλανθρωπικό «ΟΥΖΑΚΙ» στο ξενοδοχείο Grand Hotel με μεγάλη συμμετοχή κόσμου εκτός Λέσχης και εισπρακτική επιτυχία
Έγινε επίσκεψη στο ειδικό σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες και προσφέρθηκαν snacks γλυκίσματα και δώρα στα παιδιά επ’ ευκαιρία των Χριστουγέννων.
Πραγματοποιήθηκε από μέλη της Λέσχης μας επίσκεψη σε φυλάκια του στρατού και μοιράσαμε μαζί με τις Ευχές μας και δώρα στα στρατευμένα παιδιά της πατρίδας μας
Συμμετέχοντας στην προσπάθεια των Lions Ελλάδος Έγινε συλλογή και αποστολή ρουχισμού για τους Έλληνες της Αρμενίας και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με ευθύνη και εξολοκλήρου εργασία του L. Χριστοδουλίδη που τον ευχαριστούμε.
Μετά από την ενημέρωση που μας έγινε από τον πρόεδρο της περιοχής L. Ευαγόρα Νικολάου και την επιστολή που δεχτήκαμε εκ μέρους του Κυβερνήτη για το επείγον της υπόθεσης έγινε η κατάθεση ποσού για βοήθεια στους σεισμοπαθείς της Αϊτής.
Εν’ όψει των εορτών του Πάσχα η Λέσχη μας ενίσχυσε την προσπάθεια του Κοινωνικού παντοπωλείου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδ/σου
ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΕΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
14 Σεπτεμβρίου, ημέρα της ύψωσης του τιμίου Σταυρού σημαντικός αριθμός μελών της Λέσχης μετέβησαν στο λόφο της Φιλέρημου, όπου ως γνωστό ανήγειραν τον εκεί ευρισκόμενο Σταυρό, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Λέσχης. Στην καθιερωμένη αυτή γιορτή ακολούθησε τελετή αγιασμού και αρτοκλασίας από τον αρχιερατικό επίτροπο της Μητρόπολης Ρόδου την οποία παρακολούθησαν και οι εκεί ευρισκόμενοι επισκέπτες και ξένοι τουρίστες
Σε συνεργασία με την Λέσχη Lions «ΗΛΙΟΥΣΑ» διοργανώσαμε πανηγυρική συνεστίαση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1940 σε ξενοδοχείο της Ρόδου με κύριο ομιλητή τον ιστορικό ερευνητή και δημοσιογράφο κο Κώστα Τσαλαχούρη. Για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου ομιλητής ήταν ο κος Γιάννης Κρικώνης. Την επέτειο ενσωμάτψσης της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα η λέσχη μας την εορτάζει με μια αναδρομή στην εποχή της Ιταλοκρατίας με ομιλητή το L. Γιάννη Χατζημανώλη
Η τακτική μας συνεστίαση του Σεπτεμβρίου είχε ομιλητή την ψυχολόγο ψυχοθεραπεύτρια κα Ντίκα Σοφία που μας ανέπτυξε «τρόπους αντιμετώπισης του στρες». Ήταν μια επιτυχημένη βραδιά που την παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τα μέλη της λέσχης και οι καλεσμένοι τους.
Τον Μάιο η λέσχη μας τιμά την «ΜΗΤΕΡΑ» με μια συνεστίαση με κεντρική ομιλήτρια την L. Αναστασιάδη Στέλλα. Μια πραγματικά συγκινητική ομιλία φόρο τιμής σε κάθε μάνα.
Πραγματοποιήθηκε εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στα 45 χρόνια της Λέσχης και σε επίσημη συνεστίαση ο L. Χιωτάκης Γεώργιος εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο την ίδρυση της Λέσχης, τα έργα που έγιναν και την ιδέα του Λαϊονισμού. Τιμήθηκαν οι Lions που συμπλήρωσαν από 10 έως 45 χρόνια
Λάβαμε μέρος στο Εθνικό συνέδριο του Θέματος στη Μυτιλήνη και στην μεσογειακή συνδιάσκεψη που έγινε στο Bodrum της Αλικαρνασσού στη Τουρκία. Άξιοι εκπρόσωποι μας οι Lions Δημήτρης και Κορνηλία Δημητριάδου και στα δύο συνέδρια καθώς και του L. Λάμπου Βασίλη στο Εθνικό συνέδριο.
Η λέσχη συμμετείχε στο Λαϊονικό σεμινάριο που διοργανώθηκε από κοινού με τη Λέσχη ΗΛΙΟΥΣΑ
Όλα αυτά δεν είναι επιτυχίες μόνο του προέδρου ή του Διοικητικού Συμβουλίου. Είναι επιτυχίες όλων των μελών της Λέσχης και θέλω να σας ευχαριστήσω όλους και έναν έναν ξεχωριστά για την αγάπη, τη συμπαράσταση, την υπομονή και την ενθάρρυνση που μου παρείχατε.
Έγιναν τέσσερις νέες εισδοχές, των κ.κ. Χαρδαβέλλα Ευγένιου, Σπανού Δημήτρη, Φτακλάκη Μιχάλη και της κας Καστρουνή Καίτης.
Δυστυχώς είχαμε και τις απώλειες μας. Δεν θα έχουμε πλέον τη φυσική παρουσία των αγαπημένων μας φίλων Σπύρου Ρηγάκου και Νίκου Χατζησταμάτη αλλά θα είναι πάντα παρόντες στη σκέψη και την καρδιά μας.
Κυρίες και Κύριοι, φίλες και φίλοι Lions,
Σε μια εποχή που δεν κρίνονται μόνο τα οικονομικά μεγέθη αλλά και τα περισσεύματα καρδιάς και ανθρωπιάς εμείς οι Lions είμαστε πάντα έτοιμοι να προσφέρουμε στο συνάνθρωπο και στη κοινωνία μας ότι καλύτερο και πιο αγνό διαθέτουμε. Αντλούμε δύναμη και κουράγιο από τις ηθικές αξίες που μας διέπουν και προχωρούμε μπροστά. Έτσι όπως θα συνεχίσει να προχωρά και στην επόμενη Λαϊονική χρονιά με άξιο πρόεδρο τον L. Δημήτρη Δημητριάδη και το εκλεκτό συμβούλιο του που σε λίγη ώρα αναλαμβάνει και τυπικά το τιμόνι της Λέσχης".
Ομιλία της Lion Στέλλας Αναστασιάδη στην εκδήλωση για την εορτή της μητέρας.
Η ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΕίναι γεγονός αγαπητοί μου φίλοι, ότι έχουν γίνει άπειρες ομιλίες με πολλά και ποικίλα θέματα. Όλα βέβαια, τα θέματα ήταν και είναι ενδιαφέροντα. Ένα θέμα όμως, μία λέξη, μια οντότητα, ένας ρόλος, έχει μείζονα σημασία για όλους μας και θα πρέπει ν΄ αφιερώσουμε λίγα λεπτά της ώρας, γιατί πράγματι αξίζει, γιατί όλοι υποκλινόμαστε !!!
Αυτό είναι : «Η ΜΑΝΑ»
Έτσι απλά!!!
Μ ά ν α
Μια τόσο μικρή λέξη, που κρύβει μέσα της τόση δύναμη! Ψυχική, πνευματική και σωματική δύναμη.
Δύναμη και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο κόσμο, για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη!
Η Μάνα, το πρώτο κύτταρο ζωής, η τροφός της ανθρωπότητας, ο θεμέλιος στύλος της κοινωνίας, ο λαμπρός ήλιος της αγάπης!
«Μητέρα! Η καρδιά της ανθρωπότητας» , είχε πει ο ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ.
Το άγγιγμα της μάνας ξυπνάει τη χαρά στην ανθρώπινη επαφή. Η καρδιά της μάνας είναι το σχολείο του παιδιού. Το παίνεμα της μάνας αντηχεί σ΄ όλη μας τη ζωή!!!
Αγαπητοί μου φίλοι, κάθε χρόνο η δεύτερη Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη παγκόσμια, στη γιορτή της μητέρας. Η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε σχετικά πρόσφατα, το 1914,όταν στις ΗΠΑ με προεδρικό διάταγμα δικαιώθηκε ο αγώνας μιας γυναίκας που ήθελε να τιμήσει τη μητέρας της. Η ΑΝΑ JARVIS, μία δασκάλα από τη Φιλαδέλφεια, ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της δικής της μητέρας, η οποία αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Βορείων και Νοτίων μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου.
-Από τους αρχαίους χρόνους η μάνα έχει συγκλονιστική θέση μέσα στην ιστορία της κοινωνίας. Ο σημαντικός ρόλος της γυναίκας ως Μητέρας, αναγνωριζόταν από την αρχαιότητα στην Ελλάδα. Η Γαία, η μητέρα Γη, υπήρξε από τις σημαντικότερες θεότητες, η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο. Η πρώτη αναφορά γίνεται στην αρχαία Ελλάδα, όπου την άνοιξη λατρευόταν η Θεά Γαία-Μητέρα Γη. Με την πάροδο των χρόνων, η γιορτή αφιερώθηκε στη Ρέα, κόρη της Γαίας, μητέρα του Δία-άρα και όλων των Θεών- και Θεά της γονιμότητας. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η γιορτή της μητέρας ήταν αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη και γινόταν τον Μάρτιο. Στην Αγγλία του 15ου -16ου αιώνα, η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής ήταν αφιερωμένη στον εορτασμό όλων των μητέρων της Αγγλίας(Mothering Sunday). Στην Ελλάδα η γιορτή της Μητέρας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1929,στις 2 Φεβρουαρίου ημέρα της Υπαπαντής. Από τη δεκαετία του ΄60 όμως και μετά, καθιερώθηκε να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, όπως και στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για την μάνα, μια λέξη ιερή, ένας ρόλος σπουδαίος, ένα πρόσωπο που αυτόματα μας οδηγεί στο συναίσθημα της αγάπης χωρίς όρους, της μητρικής ανιδιοτελούς αγάπης, που δεν μοιάζει με καμιά άλλη. Και το λέω αυτό, διότι η αγάπη της μάνας για το παιδί της αυξάνεται προοδευτικά και ποτέ δεν κορυφώνεται. Αυτή η αύξηση είναι συνεχόμενη και δεν διακόπτεται ποτέ.
Θα μου πείτε βέβαια, αγαπητοί φίλοι, μόνο αγάπη προσφέρει η μάνα στο παιδί της;
Βεβαίως όχι!
Και τι δεν του χαρίζει!!!
Κατ’αρχήν την ίδια τη ζωή!!!
Το μεγάλωμα του, την διατροφή, την διαπαιδαγώγηση του, την εξέλιξη του και κυρίως την ψυχική του ισορροπία με την αγάπη της. Διατροφή, ασφάλεια και αγάπη, αυτά τα τρία στοιχεία είναι οι πρωταρχικές ανάγκες του παιδιού, που τόσο τέλεια καλύπτονται από τη μάνα.
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο θεϊκό δώρο εισπράττει απ’ την άλλη, η μάνα από το παιδί της;
Αυτή λοιπόν, εισπράττει το πρώτο του χαμόγελο!
-Η μάνα συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που μέσα από μια σκληρή και δύσκολη διαδικασία επιλογής χιλιάδων αιώνων, καλλιέργησε η φύση για να διασφαλίσει τη συνέχεια της ζωής. Είναι το άρμα που για εννιά μήνες κουβαλάει τον θεϊκό σπόρο, ώστε όταν ωριμάσει να βγεί στο φως και ν’ ανθίσει.
-Για τον πατέρα το παιδί αποτελεί προέκταση της πνευματικής προσωπικότητάς του, για την μητέρα το παιδί είναι η προέκταση όχι μόνο της πνευματικής, αλλά κυρίως της φυσικής της προσωπικότητας. Δεν γραφόμαστε στα πατρώα αλλά στα μητρώα. Και το έμβρυο στη μήτρα μεγαλώνει. Με τη γέννηση, η άμεση φυσική κηδεμονία της μάνας με το παιδί διακόπτεται. Υπάρχει όμως η χρυσή γέφυρα που αναπληρώνει τη φυσική κηδεμονία και αυτή είναι ο θηλασμός.
Αλλά αν το παιδί γεννιέται από την κοιλιά της μάνας, ΑΝΘΡΩΠΟΣ γίνεται στην αγκαλιά της. Ο ρόλος της είναι αναντικατάστατος, μοναδικός, καταλυτικός. Και είναι καταλυτικός διότι, ανεξάρτητα από το πνευματικό, κοινωνικό ή οικονομικό επίπεδο της μάνας, το ένστικτο της μέσα στους αιώνες έχει αποδειχθεί αλάνθαστο κριτήριο για την ανατροφή των παιδιών της με αγάπη, στοργή και πολλές φορές αυταπάρνηση!
-Μα ποιος ο ρόλος της μάνας για την εξέλιξη της κοινωνίας;
Χιλιάδες χρόνια πριν, η μάνα ήταν, είναι και θα είναι η σπονδυλική στήλη του σπιτιού. Με την αγάπη της, τον υποδειγματικό τρόπο ζωής και το προσωπικό της παράδειγμα διαμορφώνει ανάλογα τον κάθε άνθρωπο, το κάθε μέλος μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η μάνα έχει το προνόμιο να επικοινωνεί με το νου, αλλά κυρίως με την ψυχή του παιδιού της. Γ’ αυτό αλοίμονο στο ανθρώπινο γένος αν χαθεί αυτό το προνόμιο!
Στη μάνα πέφτει ο βαρύς, αλλά τιμημένος κλήρος να συντηρείσει τους δεσμούς του νέου με την οικογένεια, με τις ηθικές, πολιτιστικές και εθνικές του ρίζες. Να λοιπόν γιατί ό ρόλος της μάνας σε μια κοινωνία, σ’ ένα έθνος, σ’ ένα κράτος είναι καταλυτικός και μοναδικός.
- Η Ελληνίδα μάνα υπήρξε το σύμβολο και η δύναμη που έγραψε ιστορία, ήταν η ηρωίδα μητέρα που έστελνε το παιδί της για τη νίκη ή το θάνατο στους αγώνες για την ελευθερία. Υμνήθηκε και αγαπήθηκε στη λογοτεχνία ενώ ευλογήθηκε από την ίδια τη θρησκεία με τη Μητέρα Παναγία , πρότυπο άξιο μίμησης σ’ όλες τις μητέρες της ανθρωπότητας, σε όποια ήπειρο και αν κατοικούν, όποια γλώσσα κι αν μιλούν. Σύμβολο ειρήνης, αμέτρητης ανθρώπινης τρυφερότητας, αγάπης, πόνου, αυτοθυσίας, οδηγός και στήριγμα για τις σημερινές μάνες που μόνο αυτές έχουν τη δύναμη να εξανθρωπίσουν τον κόσμο γιατί, πλασμένες όπως είναι για τον πόνο και την αγάπη, μπορούν να δώσουν λύση στα εναγώνια προβλήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο. «Μόνο οι λαοί με ικανές μάνες ευδοκιμούν» είπε ο Γκαίτε. «Όταν σ’ ένα λαό καταπέσει η μητρότητα, σε τίποτε δεν ωφελεί όλη η άλλη παιδεία. Η κατάπτωση της μάνας είναι η δύση και η παρακμή ενός λαού». Η αγάπη της μάνας έχει καταλυτική δύναμη, είναι μια αγάπη χωρίς όρια και όρους, μια αγάπη φωλιασμένη στην τρυφερή καρδιά της, την καρδιά που χωράει όλη την ανθρωπότητα.
-Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι αισθάνομαι κάποια αμηχανία, γιατί βρίσκομαι μπροστά σε τόσες άξιες μάνες, τόσες συμπαθητικές μανούλες, φορτωμένες με του κόσμου τις εμπειρίες, γυναίκες που βίωσαν την μητρότητα με τον δικό της τρόπο η κάθε μία, γυναίκες που σίγουρα πόνεσαν, έκλαψαν, γέλασαν για τα παιδιά τους, γυναίκες που ξέρουν τι σημαίνει θυσία, προσφορά, ανταπόδοση, αναγνώριση, αχαριστία, υπομονή, υποταγή, σκληρότητα, αξιοπρέπεια, περηφάνια, εγωισμός και αγάπη. Η ζωή της κάθε μιας, μια ξεχωριστή ιστορία, ένα διαφορετικό σενάριο, μια διαφορετική πορεία. Στιγμές χαράς εναλλάσσονται με τις στιγμές λύπης, οι αποτυχίες με τις επιτυχίες, τα δάκρυα με τα γέλια μέσα στην οικογένεια τους με τα παιδιά τους.
Σταθερό σημείο στη ζωή των παιδιών η μάνα, πρέπει να ικανοποιεί την πείνα και την δίψα τους για αγάπη. Καταφύγιο και απάνεμο λιμάνι έτοιμο να προσφέρει ασφάλεια και ζεστασιά.
-Ο Μπαλζάκ γράφει: «Ποτέ στη ζωή σας δεν θα συναντήσετε περισσότερη στοργή, πιο βαθιά, πιο αφιλοκερδή, πιο πραγματική από εκείνη της μητέρας σας».
- Η μάνα είναι σαν το δένδρο, είναι το δένδρο του κόσμου. Ο γερός κορμός τους δένδρου και τα κλαδιά του συμβολίζουν την υπομονή και την αντοχή της μάνας στις θύελλες και στ’αναπάντεχα χτυπήματα της ζωής. Οι δαιδαλώδεις ρίζες του συμβολίζουν τις εμπειρίες της μάνας, αυτό τον πολύτιμο θησαυρό που την κάνει σοφότερη. Πάνω σ’αυτές τις εμπειρίες μπορούμε να στηριχθούμε, να κάνουμε όνειρα, να τολμήσουμε, απ’ αυτές να αντλήσουμε γνώση και δύναμη. Το αειθαλές φύλλωμα του δέντρου είναι η δροσιά και το σκιερό καταφύγιο που μας προσφέρει η αγκαλιά της μάνας για να ξαποστάσουμε, να χαλαρώσουμε, ν’ αναζωογονηθούμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Τα άνθη του, στολίδια ξεχωριστά και μοναδικά, συμβολίζουν τις αρετές της, την υπομονή της, την καλοσύνη της, το χαμόγελό της, το βλέμμα της, την προσωπική της ομορφιά και χάρη, στοιχεία που την κάνουν μονάκριβη και αναντικατάστατη για το παιδί της. Οι πολύτιμοι καρποί του δέντρου είναι τα υλικά και πνευματικά αγαθά που προσφέρει η μάνα στο παιδί, τα απαραίτητα εφόδια για να βρει την ισορροπία του και την προσωπική του ευτυχία. Και τέλος, οι σπόροι των καρπών του συμβολίζουν την συνέχεια της ζωής, την αειφορία.
Το δένδρο μεγαλώνει, γερνάει, ρυτιδώνει, και κάποια στιγμή πεθαίνει αλλά δεν χάνεται μέσα στον κύκλο της φύσης. Γίνεται λίπασμα που τρέφει τα νέα δενδράκια και τα βοηθάει να μεγαλώσουν κι αυτά με τη σειρά τους, ν’ ανθίσουν, να καρπίσουν και να κάνουν τον δικός τους κύκλο ζωής.
΄Ετσι η μάνα μένει αθάνατη στην ψυχή του παιδιού της μέσα από τα λόγια της, τις συμβουλές της, το παράδειγμά της, την χωρίς όρια αγάπη της.
Η μάνα δεν περιμένει αναγνώριση και ευχαριστίες για να συνεχίσει ν’ αγαπά.
Τι είναι λοιπόν η μάνα για το παιδί; Πως τη βλέπει όταν είναι μικρό, όταν βρίσκεται στην εφηβεία, όταν φεύγει για σπουδές, όταν κάνει δική του οικογένεια, όταν πετυχαίνει κοινωνικά, όταν είναι άνεργο, όταν βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, όταν υποφέρει ψυχικά και σωματικά, όταν διαλύεται η οικογένειά του, όταν αρχίζουν ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά του;
Η μάνα στα μάτια του παιδιού, είναι μια ακούραστη δύναμη, είναι ένας ποταμός που όλα τα καθαρίζει, τα εξαγνίζει, τα δροσίζει, τα βάζει στη θέση τους, τα τρέφει. Είναι το σταθερότερο στήριγμα στη ζωή του. Είναι δύο μάτια που θα το θαυμάσουν, δύο χείλη που θα το παινέψουν, δύο αφτιά που θα το ακούσουν ακούραστα. Είναι μια αέναη πηγή αγάπης και προσφοράς.
Για το μικρό παιδί η μάνα είναι το κέντρο του κόσμου. Την κρατάει σφιχτά απ΄ το χέρι και την οδηγεί εκεί που αυτό θέλει για ν’ανακαλύψει τον κόσμο με ασφάλεια.
Στην εφηβεία, αυτή η λατρεμένη φιγούρα γίνεται ο αντίπαλός του, ο εχθρός τους, ο δέσμιος του. Αγωνίζεται ν’ απορρίψει την αυθεντία της, να κόψει τον ομφάλιο λώρο, να βρει τον εαυτό του. Στη δύσκολη και ταραγμένη περίοδο της εφηβείας είναι που δοκιμάζεται η υπομονή της μάνας. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό είναι μια δοκιμασία γι’ αυτή, μια μικρή μάχη που την οδηγεί στην πνευματική της ανάπτυξη, στην ολοκλήρωση της σαν άνθρωπο.
Είναι οδοστρωτήρας η μητρότητα, αγαπητοί μου φίλοι.
Περνάει πάνω μας και κάθε ανώμαλο σημείο του χαρακτήρα μας το λειαίνει. Γιατί για να υπηρετήσεις τον άλλο, απαρνιέσαι κάθε τι δικό σου.
Οι υπηρεσίες της μάνας δεν είναι κραυγαλέες. Πραγματοποιούνται μεσ’ στη σιωπή. Είναι έργο που ζητά καρδιά. Μια μεγάλη καρδιά που πάντα έχω την απορία πως χωράει κάτω από ένα μικρό στέρνο.
Θησαυρός πολύτιμος οι συμβουλές της μάνας, ακολουθούν και στηρίζουν το παιδί σ’ όλη του τη ζωή. Στη μάνα εκφράζει τις ανασφάλειες του και τις ανησυχίες του, μπροστά της κλαίει, φωνάζει, γελάει, ενθουσιάζεται, δοκιμάζει τις νέες ιδέες του. Σ΄ αυτή λέει τα πρώτα ψέματα για να διαπιστώσει αν μπορεί να ξεγελάει τους ανθρώπους, σ’ αυτήν υψώνει τον τόνο της φωνής του για να διαπιστώσει αν θα τα καταφέρει να επιβληθεί και στους άλλους. Γιατί το παιδί ξέρει, όπως πολύ ωραία γράφει ο Μπαλζάκ ότι : «Η καρδιά της μητέρας είναι μια άβυσσος, στο βάθος της οποίας βρίσκεται πάντα η συγνώμη.»
Το παιδί έχει ανάγκη από τη μάνα –πρότυπο. Την τοποθετεί σ’ ένα υψηλό βάθρο. Εχει ανάγκη να την θαυμάζει, να καμαρώνει. Την θέλει να συγκεντρώνει όλου του κόσμου τις αρετές, ευγένεια, καλοσύνη, ήθος, νοικοκυροσύνη. Αλλά προπαντός τη θέλει ήρεμη και καλοσυνάτη, γελαστή και αισιόδοξη, δυνατή και αποφασιστική. ΄Εχουν ανάγκη από πρότυπα που θα τα φυλάξουν καλά μέσα στην ψυχή και στο μυαλό τους και αυτά τα πρότυπα θα επηρεάσουν την πορεία της ζωής τους και τις επιλογές τους.
Ο άνθρωπος μεγαλώνει, ωριμάζει, γερνάει αλλά το δέσιμο με τη μάνα του παραμένει το ίδιο. ΄Εχει ανάγκη από την αγάπη της, τη στοργή της, την καλοσύνη της, τη συμβουλή της, την ευχή της.
Εικόνα εξιδανικευμένη. Σχέση μοναδική. Μπροστά στη μάνα μας όλοι μικροί, μεγάλοι, αισθανόμαστε παιδιά. Οι μάνες δεν έχουν ηλικία για τα παιδιά όπως και τα παιδιά δεν έχουν ηλικία για τις μάνες. Η λέξη μάνα λέγεται με την ίδια φόρτιση είτε απευθύνεται στη νεαρή γυναίκα με το ανάλαφρο βήμα είτε στη μεγαλύτερη με το κουρασμένο σώμα και τα δακρυσμένα μάτια.
-Αγαπητοί μου, η σχέση μάνας και παιδιού είναι μια μοναδική σχέση, πέρα από το χρόνο και το χώρο, πέρα από τη λογική και τους νόμους της φυσικής. Δύο σύμφωνα και δύο ίδια φωνήεντα όλα κι’ όλα κάνουν τη λέξη «μάνα» . Κι όσο εύκολα βγαίνει από το στόμα, τόσο πυκνό και βαθύ είναι το νόημά της. Η λέξη «μάνα» σημαίνει προσφορά. Προσφορά ζωής ανεκτίμητη και απεριόριστη.
-Η αθανασία ανήκει στις μάνες γιατί και μετά το θάνατό τους είναι ζωντανές. Προσεύχονται και εύχονται για τα παιδιά τους, από εκεί που βρίσκονται, τα νοιάζονται και τα προστατεύουν, έρχονται στα όνειρα τους και τα καθοδηγούν.
-Μ Α Ν Ε Σ , τα πιο όμορφα πλάσματα του κόσμου, τα πιο ξεχωριστά!!!
Δύσκολος και απαιτητικός ο προσωπικός καθημερινός αγώνας τους. Απαιτεί θυσίες και πόνο. Είναι αγώνας που δεν περιμένει αναγνώριση, παράσημα και επαίνους. Το έργο τους δεν μπορεί να ζυγιστεί, να αξιολογηθεί, να εκτιμηθεί συγκριτικά. Η προσφορά τους έγκειται στο δόσιμο του είναι τους, στη μέγιστη προσφορά που μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο άρα είναι άσκοπο να την χαρακτηρίσουμε σαν μικρή ή μεγάλη. Η αξία της είναι απόλυτη τιμή, δεν μετριέται, ούτε ζυγίζεται. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι άλλοτε καρποφορεί και άλλοτε όχι. ΄Αλλοτε ο αγώνας της μάνας δικαιώνεται γρήγορα και άλλοτε προσωρινά φαίνεται να πηγαίνει χαμένος. Το αποτέλεσμα δεν έχει να κάνει με την προσφορά αυτή καθ ΄’εαυτή. Μοιάζει με το σπόρο που πέφτει στη γη και άλλοτε βρίσκει πρόσφορο έδαφος κι αναπτύσσεται κι άλλοτε οι συνθήκες εμποδίζουν την ανάπτυξη του έτσι όπως εμείς θα θέλαμε.
-Μάνες, όπου κι αν βρίσκεστε, είστε παντοδύναμες και η τεράστια δύναμη σας πηγάζει από την αληθινή, την αγνή και χωρίς όρους και όρια αγάπη για τα παιδιά σας και για τα παιδιά όλου του κόσμου. Η καρδιά σας χτυπάει δυνατά από λαχτάρα για το παρόν και το μέλλον των παιδιών σας, αλλά και για το παρόν και το μέλλον όλης της ανθρωπότητας. Και είναι οι χτύποι απ’ όλες τις μητρικές καρδιές, που κρατούν τη ανθρωπότητα ζωντανή, σε εγρήγορση και της επιτρέπουν να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
-Παρόλο που όπως προανέφερα η μάνα δεν επιζητεί επαίνους και ευχαριστίες για την προσφορά της, θέλω αφ’ ενός να κλείσω ευλαβικά το κεφάλι μου και αφ’ ετέρου να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μεσ’ απ’ την καρδιά μου σ’ όλες τις μάνες που έχουν σήμερα τη γιορτή τους, όποιες και αν είναι, όπου και αν βρίσκονται, ιδιαίτερα όμως στην μονάκριβη μητέρα μου{αν και δεν είναι εν ζωή} αφιερώνοντας της τους παρακάτω ευαίσθητους στίχους του ποιητή Ντάνυ Πιέρου :
«Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά,
Όπως και να σε πω, είσαι εσύ.
Εσύ, που μου μετάγγισες τη ζωή,
Εσύ που μου ζωγράφισες τη ζωή.
Και σ’ ευχαριστώ για κάθε της χρώμα:
Για το πράσινο της ελπίδας και το γαλανό της γαλήνης,
Για το πορφυρό της αγάπης και το κόκκινο της ζεστασιάς,
Για το ροζ των ονείρων και το μοβ της γνώσης,
Για το γκρίζο της θλίψης και για το λευκό της χαράς!»
Με σιγανή φωνή απαλά,
προφέρω τ΄όνομά σου
σαν προσευχή που πάει ψηλά!
΄Κι όλο το νόημα της ζωής,
όλη η χαρά του κόσμου
μεσ’ τ’ όνομά σου έχει κλειστεί,
που κελαρύζει εντός μου!!!
Και ο Άγγελος Σικελιανός γράφει στο ποίημά του:
Ω μάνα μου, εφταπάρθενη
Βαθιά αγκαλιά
Που ως ουρανός ανοίγει!
Ανοίγει, ανοίγει-
Μα από πού μπορεί η καρδιά να φύγει;
Πάντα θα’ ρθώ να χαϊδευτώ
Στα γόνατά σου απλώνω τ΄αχνό
Της ευλογίας το χέρι,
Να πω το λόγο τον παλιό:
«Μάνα, φωτιά με βύζαξες
Κι είναι η καρδιά μου αστέρι;»
Μάνες αγαπημένες, σας ευγνωμονούμε και σας ευχαριστούμε!!!
Ομιλία του L. Ιωάννη Χατζημανώλη για την επέτειο της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα.
ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ομιλία Κώστα Φ. Τσαλαχούρη στην πανηγυρική συνεστίαση των λεσχών LIONS Ρόδου, 27 Οκτωβρίου 2009 στο Ξενοδοχείο Rodian Amathus.
7 ΜΑΡΤΙΟΥ 1948
Θα μπορούσα να αρχίσω την σημερινή ομιλία, όπως και στα παραμύθια,
“μια φορά και ένα καιρό…”
Έτσι αρχίζανε οι παλιοί Ροδίτες την αφήγηση τους όταν τους ρωτούσα να μου διηγηθούν τα γεγονότα εκείνης της εποχής, και, αυτό, διότι ίσως δεν πίστευαν πως θα ερχόταν ποτέ η ημέρα εκείνη, όμως η ιστορία τους, είναι μια αληθινή ιστορία που συνέβη πριν από εξήντα πέντε – 65 τόσα χρόνια, τότε που η συγκίνηση γράφτηκε βαθιά στην ψυχή τους, κάτι που δεν ξέχασαν ποτέ οι Δωδεκανήσιοι της εποχής εκείνης, εκείνες τις ώρες της ζωής τους, τις ευτυχισμένες, τις καλύτερες, τις γεμάτες με δυνατή συγκίνηση. Η συγκίνηση τέτοιας χαράς, είναι κάτι άλλο, η συγκίνηση που νοιώθει κανείς, όταν βλέπει ένα λαό, ένα κόσμο σκλαβωμένο, να λευτερώνεται ξαφνικά, το ρίγος, Ε, αυτό το ρίγος είναι αναπάντεχο.
Τα δάκρυα της χαράς είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα. Το στήθος σου φουσκώνει και λες, χαλάλι για ότι πέρασα, για να φτάσω να χαρώ τόσο, και, ταυτόχρονα λυπάσαι κατάκαρδα, γιατί τόσοι άλλοι που ήταν μαζί σου, δεν έζησαν να δουν την λευτεριά τους, μου διηγιόντουσαν μικροί και μεγάλοι πρωταγωνιστές της περιόδου εκείνης, που ήλθα σε επαφή με πολλούς από αυτούς, και θα μπορούσα να μιλούσα για ώρες, που δυστυχώς θα πρέπει να περιοριστούν σε μερικά μόνο λεπτά.
Ο Μεγάλος καλός Θεός της Πατρίδας μας, αξίωσε τους πατέρες μας, να νοιώσουν εκείνο το συναίσθημα, που νοιώθει κανείς σαν σκλάβος, να ζήσει δηλαδή την χαρά της λευτεριάς του. Την επέτειο της Λευτεριάς της Δωδεκανήσου, την μεγάλη αυτή επέτειο που η ματωμένη Μάνα αγκάλιασε τα πονεμένα παιδιά της, γιορτάζουμε σήμερα, γιορτάζουμε την λευτεριά της ανυπότακτης ελληνικής φυλής.
Αναμετρώντας τέτοιες μέρες, θυμόμαστε και το αίμα που χύθηκε σαν ποτάμι, αγνή προσφορά πατριωτισμού, για να δυναμώσει την φυλή, να την θεριέψει. Σαν τέτοιες μέρες πάντα η σκέψη, γυρίζει με ευλάβεια σε αυτούς που έπεσαν, και θυσίασαν τους εαυτούς τους, στη ιδέα της Λευτεριάς και δεν είναι λίγοι αυτοί, ούτε μικροί.
Είναι οι Μεγάλοι που με το αίμα τους έγραψαν τις χρυσές σελίδες της νεώτερης ιστορίας μας.
Τρέχει ο νους μας ευλαβικά στον αρχιμανδρίτη της Μονής του Πανορμίτη Χρύσανθο Μαρουλάκη, στο μικρό αμούστακο παιδί - τον Γιώργο Κυρμιχάλη, στον Νίκο Σάββα, στον Γιώργο Κωσταρίδη, στον Μιχαλάκη Βρούχο, στον Κλεόβουλο Χατζηγεωργίου, στον Στέφανο Γέροντα, στον Γιάννη Δενδρινό και στους τόσους άλλους που άφησαν τη ζωή για την πατρίδα μας, τη Λευτεριά μας, και έφυγαν ζητωκραυγάζοντας για αυτήν.
Τα χρόνια πέρασαν, τα μαλλιά μας άσπρισαν, το σώμα μας και αυτό γέρασε, οι δυνάμεις μας λιγόστεψαν, αλλά έμεινε κάτι μέσα μας, έμεινε η σπίθα που τέτοιες μέρες φουντώνει την ψυχή μας, και η θύμηση μας τρέχει για να ζήσει έστω και για λίγο, να ξαναζήσει τα παλιά, μου διηγείτο ο αείμνηστος Σπύρος Κατέχης, Κερκυραίος στη καταγωγή, αλλά Ροδίτης μέχρι το τέλος της ζωής του, όταν ζήτησα να μάθω την εμπειρία του.
Αυτά Γιάννη μου, που έζησα δεν περιγράφονται, θυμάμαι σαν σήμερα τα λόγια του.
Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω τόση ευτυχία.
Ήταν η πρώτη συνάντηση μου με την ΕΥΤΥΧΙΑ της Λευτεριάς.
Αυτό έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 1944, όταν μπήκαμε στο λιμανάκι της Σύμης, σαν ελευθερωτές και σηκώσαμε την ελληνική σημαία στον ιστό του τότε ιταλικού διοικητηρίου.
Όμως για να φθάσουμε στην εγκατάσταση της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοικήσεως και στη συνέχεια στις 7 Μαρτίου 1948 με την τυπική αναγγελία της Ένωσης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, ας αναλογισθούμε ότι επί 6 αιώνες οι Δωδεκανήσιοι αντιστάθηκαν στον εκάστοτε κατακτητή, και ήσαν συνεχείς μέχρι τις μέρες μας, οι απελευθερωτικές προσπάθειες των. Στα ατελείωτα χρόνια της σκλαβιάς, οι καταπιέσεις, οι διώξεις, οι εξορίες, οι δοκιμασίες, οι φυλακίσεις, οι δημεύσεις περιουσιών, οι δολοφονίες, απότελούσαν την προσφιλή τακτική των κατακτητών.
Πως να ξεχαστεί το αιματηρό Πάσχα του 1919, με την θυσία της ΑΝΘΟΥΛΑΣ ΖΕΡΒΟΥ και του ΠΑΠΑΛΟΥΚΑ στο Παραδείσι, θύματα της πρώτης φανερής αντιστασιακής εκδήλωσης κατά των νέων κατακτητών = των Ιταλών, ο πετροπόλεμος των Καλυμνίων πατριωτών του 1935, το ρετσινόλαδο, το κλείσιμο των σχολείων μας, τα κατηχητικά που λειτούργησαν σαν κρυφό σχολειό, το Concetramento.
Σε εκείνο το μεγάλο πρώτο ξεσηκωμό εναντίον των Ιταλών, του Πάσχα του 1919, και όχι μόνο, ας θυμηθούμε και τον Εθνεγέρτη της εποχής εκείνης, Μητροπολίτη Ρόδου ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΡΥΦΩΝΟΣ και σύσσωμο τον κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως.
Οφείλουμε επίσης να μην αγνοήσουμε και την μαθητιώσα νεολαία σε όλη την διάρκεια της Ιταλοκρατίας με ιδιαίτερη περίπτωση εκείνη της 28ης Οκτωβρίου 1925 που ο Μάριο Λάγκο αγνοεί την Μητρόπολη και την Σχολική Εφορεία και στέλλει έγγραφο στον Γυμνασιάρχη Παντελέων ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ να υψώσει την Ιταλική σημαία στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο προς τιμή της επετείου της πορείας των φασιστών προς την Ρώμη. Δημογεροντία και Κεντρική Επιτροπή σε κοινή συνεδρία, αναγκάσθηκαν να δώσουν εντολή στον Γυμνασιάρχη να αναρτήσει στην εξώθυρα του σχολείου την σημαία.
Όμως οι μαθητές αντέδρασαν και μία νύκτα τρείς μαθητές, οι Γεώργιος ΧΑΛΚΙΑΣ από την Κάρπαθο, Νικήτας ΠΑΧΩΠΟΣ από την Σύμη και ο Γαβριήλ ΧΑΡΙΤΟΣ, κατέβασαν την Ιταλική σημαία και ανήρτησαν την Ελληνική. Επακόλουθο, ο Χαλκιάς περιορίστηκε στην πατρίδα του την Κάρπαθο υπό αστυνομική επιτήρηση, και οι άλλοι δύο στη Σύμη όπου φοίτησαν από το Πανορμίτειο Γυμνάσιο.
Ας έλθουμε στα τελευταία χρόνια της Κατοχής.
Η προετοιμασία της Ιταλίας για την κήρυξη του πολέμου κατά της Ελλάδος, ήταν ασφαλώς προγραμματισμένη και σχεδιασμένη από πριν, να συμπέσει στις 28 Οκτωβρίου 1940, όπως είπαμε παραπάνω ημέρα εορτασμού της πορείας των Φασιστών προς την Ρώμη. και της Νίκης της Αντάντ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη Ρόδο, το πρωί λοιπόν στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι Ιταλοί σήκωσαν από τον ύπνο τους, τους άνδρες Δωδεκανησίους, Έλληνες υπηκόους, ηλικίας 18 – 60 ετών, και τους έστειλαν στην Τάφρο του Φρουρίου στο τμήμα της, μεταξύ της Πύλης του Αγίου Αθανασίου και της γέφυρας της Πύλης Νταμπουάζ, στον San Francesco, στο πρόχειρο στημένο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, σε βάθος 20 μέτρα, προστατευόμενο από τα θεόρατα Ιπποτικά τείχη . Κολαστήριο θανάτου ήτο η Τάφρος, γεμάτο φίδια, σκορπιούς και άλλα ζωύφια που επί αιώνες είχαν τις φωλιές τους. Ήσαν στοιβαγμένοι κυριολεκτικά ανά έξι σε αντίσκηνο που χωρούσε δύο.
Κάποτε ο χώρος του Concetramento ήτο στάβλος των αλόγων και των ζώων των Ιπποτών. Αλλά και όταν μετακίνησαν τους εγκλείστους από την Τάφρο, κατόπιν διαμαρτυρίας του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού για τις συνθήκες διαμονής και διαβίωσης τους, τους μετέφεραν και πάλι σε άλλους στάβλους, σύγχρονους αυτή την φορά, των αλόγων της φασιστικής νεολαίας, γνωστά ως τα ‘’ Αλογάκια ‘’, στο κέντρο της πόλης.
Το Concetramento από την ημέρα που λειτούργησε με τους τριακόσιους περίπου εγκλείστους, συσπείρωσε τους Ροδίους κατά πρώτον, και στη συνέχεια όλους τους Δωδεκανησίους με το ενδιαφέρον στραμμένο στους όμηρους συμπατριώτες τους.
Από αυτήν την περίοδο και έπειτα, άρχισε μία νέα εποχή, μία νέα ελπίδα για την εθνική μας αποκατάσταση.
Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών, έστησε έστω και μετά 50 σχεδόν χρόνια από την απελευθέρωση, ένα καλαίσθητο Μνημείο, ο δε αείμνηστος Στέφανος Σελλάς, και εκλεκτός Lion, έγραψε ένα αφιέρωμα και συνιστώ σε αυτούς που ενδιαφέρονται για την ιστορία του τόπoυ μας, να το προμηθευτούν.
Ας θυμηθούμε μερικές από τις μεγάλης σημασίας ημερομηνίες που έμειναν αξέχαστες.
ΣΥΜΗ 8 ΜΑΙΟΥ 1945 υπεγράφη η άνευ όρων παράδοση των Γερμανών της Δωδεκανήσου. Το μεσημέρι άρχισαν να αποβιβάζονται οι Άγγλοι με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Ακλαντ, Ινδικά τμήματα και ο Ιερός Λόχος με τον συνταγματάρχη Χριστόδουλο ΤΣΙΓΑΝΤΕ. Το ιστορικό αυτό γεγονός αποθανατίστηκε σε μία πλάκα που εντοιχίστηκε στο κτίριο της σημερινής Νομαρχίας από τον Σύνδεσμο Δωδεκανησίων Εφέδρων, και, πάλι λόγου του χρόνου, δεν την αναφέρω, γιατί μπορείτε να την διαβάσετε, ώστε να αναφερθώ σε άλλα γεγονότα.
Πρώτος Δήμαρχος διορίστηκε ο αείμνηστος Αθανάσιος Καζούλης.
15η ΜΑΙΟΥ 1945 πρωί άραξε στα ανοιχτά της Ρόδου, το θρυλικό πολεμικό Αβέρωφ. Σε αυτό επέβαιναν ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, τότε αντιβασιλέας, συνοδευόμενος από αξιωματικούς και εύζωνες της Βασιλικής Φρουράς. Η υποδοχή ήταν αποθεωτική. Ήταν ο πρώτος επίσημος αρχηγός του ελληνικού κράτους, που ήλθε για να φέρει τον χαιρετισμό του Ελληνισμού, μαζί με την υπόσχεση του δεσμού, που θα ενώσει τα Δωδεκάνησα με την Μητέρα Ελλάδα, ο οποίος διακοπτόμενος συνεχώς από τις ζητωκραυγές και επευφημίες, άρχισε τον λόγο του, ως εξής :
‘’ Ευλογώ το όνομα του Κυρίου εκ βαθέων ψυχής ότι εν τη απείρω ευδοκία
Αυτού, επεφύλαξε μοι τον υψηλόν κλήρον να έλθω σήμερον εις την ωραίαν Πόλιν της Ρόδου, την ένδοξον Μητρόπολιν της Ελευθέρας Ελληνικής Δωδ/σου, Απόστολος δικαίων βουλών Αυτού, και κήρυξ των νέων ελπίδων του Έθνους. Ηλθον, εδώ δια να φέρω την ανέκφραστον αγαλλίασιν, αλλά και βαθυτάτην συγκίνησιν προς τα ηρωικά της τέκνα, το πρώτον εγκάρδιον ασπασμόν της Μητρός Ελλάδος, και κλείνει την ομιλία του, ως εξής :
Το Πανελλήνιον ας ευφρανθή, η Δωδεκάνησος είναι Ελευθέρα και Ελληνική. Δύναται να αναμένει με ακλόνητον εμπιστοσύνη και την τυπικήν διαβεβαίωσιν των Μεγάλων μας Συμμάχων, δια την επάνοδον της εις την αγκάλην της Μητρός της, διότι η επίσημος αναγνώρισις με την βοήθειαν του Παντοδυνάμου θα έλθει ασφαλώς, θα έλθει αφεύκτως. Χριστός Ανέστη – Ζήτω το Εθνος – Ζήτω η Δωδεκάνησος – Ζήτω οι Σύμμαχοι.
27 ΙΟΥΝΙΟΥ 1946 Το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών, πήρε απόφαση να παραχωρηθεί η Δωδεκάνησος στην Ελλάδα. Προσωπικά δεν θα ήθελα να σχολιάσω πως πήρε την πολυπόθητη για εμάς και δικαία απόφαση του. Το σχέδιο εγκρίθηκε τελικά στη διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι και κυρώθηκε από τις τέσσαρις Δυνάμεις στη Νέα Υόρκη, και ύστερα από 90 μέρες θα γινόταν η προσάρτηση της Δωδ / σου. Τελικά πέρασαν 270 μέρες.
Θα ήθελα μόνο να πω ότι τα Δωδεκάνησα δεν μας τα έδωσαν ούτε οι Ιταλοί ούτε οι Σύμμαχοι . Τουναντίον, προσπάθησαν να μας τα στερήσουν. Θα πρέπει να ευχολογούμε τους Τούρκους ηγέτες της δεκαετίας του 1940 που δεν έβαλαν την χώρα τους στον πόλεμο εκείνο, γιατί αν την είχαν βάλει, τα Δωδεκάνησα δεν θα ήσαν σήμερα Ελληνικά.
Θα υπενθυμίσω επίσης, ότι οι Άγγλοι φώναξαν μια μέρα τον Δήμαρχο Καζούλη και του είπαν ορθά κοφτά, να εγκαταλείψει τον δημαρχιακό θώκο και να πάει σπίτι του, και αυτό διότι εκτελώντας απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ζήτησε από την διοίκηση να εγκρίνει την αλλαγή των πινακίδων των δρόμων, να πάψουν δηλαδή να λέγονται ‘’ via Mussolini ‘’ και ‘’ via Roma ‘’ και να πάρουν ελληνικά ονόματα.
Να υπενθυμίσω επίσης ότι οι Άγγλοι εξακολουθούσαν να διατηρούν τους Ιταλικούς φασιστικούς νόμους, με ελάχιστες αλλαγές, με το επιχείρημα της προσωρινής κατοχής.
Η διοικητική και δικαστική αρχή, παρέμεινε ως είχε, με ελάχιστες μεταβολές, στα χέρια των Ιταλών και Λεβαντίνων και με τους Άγγλους να κατέχουν οι ίδιοι, ή, άνθρωποι της εμπιστοσύνης τους, όλες τις καίριες θέσεις, να εγκαθιστούν αγγλική αστυνομία και φρουρά από Ινδούς. Από οικονομικής πλευράς, η λεία του πολέμου, και, ιδιαίτερα η δημόσια κινητή περιουσία των νησιών, πέφτει στα χέρια των Άγγλων.
Και, το κυριότερο, η αγγλική πολιτική, με την γνωστή της τακτική, να καλλιεργεί το θέμα της Αυτονομίας της Δωδεκανήσου ως επαρχίας μέλους της Βρετανικής Κοινοπολιτείας κατά το πρότυπο της Κύπρου, και, ως επακόλουθο και δικαιολογία της αγγλικής αυτής πολιτικής, δυστυχώς, ιδρύεται και το υπό κομμουνιστικό έλεγχο, Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης, το ΕΜΠΑ.
Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί, χάρις στην απόφαση της Τουρκίας να μην μπει στον πόλεμο, και, χάρις, στην τελική απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ και ΓΑΛΛΙΑΣ, να παραχωρηθεί η Δωδεκάνησος στην Ελλάδα.
Μια απόφαση που σημειώθηκε με αιφνιδιαστική εξέλιξη στις μέχρι τότε άγονες διαπραγματεύσεις των τεσσάρων Υπουργών Εξωτερικών, που έμελλε να σημαδεύσει οριστικά πια, την τύχη των νησιών μας και την εκπλήρωση του προαιώνιου πόθου μας. Και, για να υπενθυμίσω, ότι έγινε με πρόταση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ JAMES BYRNES για διακανονισμό του Δωδεκανησιακού Θέματος στην οποία πρόταση, ο Σοβιετικός ομόλογος του, ο Μολότωφ, δήλωσε ότι δεν έχει αντίρρηση, υπό τον όρο της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, αφήνοντας έκπληκτο, τον Άγγλο υπουργό, ERNEST BEVIN.
Έτσι, σε λίγα λεπτά, η Ελλάδα αποκτούσε τα Δωδεκάνησα, ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στη μαρτυρική πορεία μας προς την Ένωση με την Μητέρα Πατρίδα μας.
Όμως, αξίζει να αναφερθούμε, σε ένα ξεχωριστό ψήφισμα μεγάλης σημασίας, από τους θησαυρούς στα αρχεία του Δήμου Ρόδου, που πρόσφατα αναστήθηκε λίγο πριν καταστραφεί ολοσχερώς, με πρωτοβουλία του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μάνου Κόνσολα, σε ένα ψήφισμα της γερουσίας των ΗΠΑ με αριθμό 317 της 8.8.1944 όπου προτείνεται η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα λόγω ‘’ του αμιγούς ελληνικού πληθυσμού των νήσων που υπερβαίνει κατά πολύ τους υπολοίπους εποίκους ‘’.
Οι μαρτυρίες και τα γεγονότα όπως κατεγράφησαν από πολλούς, αποτελούν ντοκουμέντα και μαθήματα αυταπάρνησης για όλους εμάς τους νεώτερους. Ιδιαίτερα τι έκρυβε η βρετανική κατοχή στα Δωδεκάνησα, πως τελικά επιτεύχθηκε η Ένωση και δεν ευοδώθηκαν τα αρχικά σχέδια των, για αυτονομία και παραχώρηση κάποιων νησιών μας στους Τούρκους.
16 ΙΟΥΛΙΟΥ 1946 Υψώνεται η Ελληνική σημαία στο Δημαρχείο της Ρόδου.
Η τεράστια εκείνη σημαία ήταν προσφορά του Δήμου Αθηναίων.
2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1947 Υπεγράφη ειρήνη Ιταλίας και Συμμάχων στην οποία το άρθρο 14 λέει ‘’ η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα, εν πλήρη κυριαρχία, τας νήσους της Δωδ/σου και αναφέρει τα νησιά ‘’.
29 ΜΑΡΤΙΟΥ 1947 Έφτασε αεροπορικώς στη Ρόδο, στο αεροδρόμιο της Καλάθου, ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε ήταν μεγαλειώδης.
30 ΜΑΡΤΙΟΥ 1947 Έφτασαν 400 επίλεκτοι Χωροφύλακες.
31 ΜΑΡΤΙΟΥ 1947 Η Στρατιωτική Διοίκηση αλλάζει χέρια. Το μεσημέρι στις 12 ακριβώς γίνεται μία σεμνή τελετή στις σκάλες του Δημαρχείου. Δεκατρείς νέες που αντιπροσώπευαν τα Δωδεκάνησα, με τις τοπικές στολές τους, κρατούσαν την ελληνική σημαία, αυτήν που κέντησαν τα κορίτσια της Δωδεκανήσου στη Αθήνα, για να υψωθεί στον ιστό του βωμού. Ύστερα από τις ευλογίες του Μητροπολίτου Κω κ. Εμμανουήλ, σε πομπή, με τον κλήρο ντυμένο με τα ιερά άμφια, κατευθύνθηκε προς τον ιστό του Βωμού της Πατρίδος. Ο Δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο και οι Αρχές στάθηκαν στην εξέδρα.
9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1948 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ο νόμος 518/48 περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα, δια του οποίου ορίζεται τελεσίδικα ότι ‘’ Αι νήσοι της Δωδεκανήσου, Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Λειψοί, Σύμη, Κως και Καστελόριζο, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, είναι προσαρτημέναι εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947 ‘’. Αυτό είναι ταυτόχρονα και η ληξιαρχική πράξη της Ένωσης της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Αποφασίσθηκε η 7η Μαρτίου 1948 να είναι η ημέρα της επίσημης τελετής της προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Η προσάρτηση επικυρώθηκε παρουσία της Α.Μ του Βασιλέως Παύλου και της βασιλικής οικογένειας, οι οποίοι φθάνουν στη Ρόδο, μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, συνοδευόμενοι από τον Αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως Κωνσταντίνο ΤΣΑΛΔΑΡΗ, υπουργούς, στρατιωτικούς και άλλους επισήμους. Επικεφαλής της Κεντρικής Επιτροπής του Δωδεκανησιακού Αγώνα, ο Καλύμνιος Ιατρός ΣΚΕΥΟΣ ΖΕΡΒΟΣ, και ο πανεπιστημιακός καθηγητής ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ από την Σύμη. ‘’ Μετά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, ο υπουργός των Εσωτερικών ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ διαβάζει από τον εξώστη του Διοικητηρίου – Νομαρχίας το βασιλικό διάταγμα περί ‘’ προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου ΄΄ Εν ονόματι της ικανοποιήσεως των ιεροτέρων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Εν’ ονόματι της ενδόξου Ελληνικής Ιστορίας, Ενώπιον της αιωνίας Ελλάδος και Ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού, κυρώνω την προσάρτησιν της Δωδεκανήσου εις την Μητέρα Πατρίδα ‘’
Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου έχει και τυπικά πλέον τελεσθεί, και σήμερα γιορτάζουμε τα 62 χρόνια Ελεύθερης Δωδεκανήσου. Η τελετή της Ενσωματώσεως ήταν μεγαλοπρεπής. Όλα τα χωριά κατέβηκαν στην πόλη. Στο Μαντράκι, δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Η τελετή ήταν συγκινητική και τα δάκρυα έτρεχαν από όλες της ηλικίες και τα γένη. Τέτοια πατριωτική έξαρση δεν θα ξαναγίνει.
Μπορεί αγαπητοί μου, τυπικά να έχει καθιερωθεί ως επίσημη ημερομηνία εορτασμού η 7η Μαρτίου 1948, όμως κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την πραγματικότητα που θέλει τη Βουλή των Ελλήνων να βάζει την ‘’ βούλα ‘’ στην προσάρτηση της Δωδεκανήσου στο Ελληνικό κράτος από την 28ην Οκτωβρίου του 1947 !!!
Το απελευθερωτικό κίνημα των Δωδεκανησίων δεν είχε όρια και δεν περιοριζόταν σε στενά πλαίσια. Σε κάθε χωριό, σε κάθε νησί γραφόταν και μία σελίδα ηρωισμού.
Αξίζει αδελφοί μου, να αναφερθούμε σε ορισμένες τουλάχιστον αφηγήσεις και εκθέσεις, όσο περιληπτικά μπορούμε λόγω σεβασμού του χρόνου μας, προσώπων που συμμετείχαν σε αποστολές και διαδραμάτισαν σοβαρούς ρόλους της εποχής εκείνης, και ας με συγχωρέσουν άλλα πρόσωπα, που λόγω αγνοίας, δεν θα τα αναφερθώ.
Είμαι βέβαιος ότι οι παλαιοί θα συγκινηθούν, και οι νεώτεροι θα μάθουν.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΜΙΑΝΟΣ Αρχηγός τoυ πρώτου κλιμακίου κατασκοπείας και δολιοφθοράς. Απεβιβάσθη στη Ρόδο στις 14 Αυγούστου 1943 και απεχώρησε στις 3 Φεβρουαρίου 1944
Αντικαταστάθηκε από τον Υπολοχαγό ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΠΡΟΕΣΤΟ αρχηγό του δεύτερου κλιμακίου, με ασυρματιστή τον Γεώργιο ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗ. Ακολούθησαν άλλες δύο αποστολές, με επικεφαλής, τους γνωστούς σε όλους μας, ΣΠΥΡΟ ΚΑΤΕΧΗ και ΓΙΩΡΓΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΝΕΣΓΟΣ - Ο ασυρματιστής, μετέπειτα σύζυγος της ΝΙΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ.
Θα αναφερθώ σε αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του : ‘’ Τον Μάρτιον με Απρίλιον του 1945 η Γερμανία ευρίσκετο εις τα πρόθυρα καταρρεύσεως. Δυστυχώς, τότε έλαβον χώραν θλιβεραί πράξεις των Γερμανών. Ηρχισαν ούτοι να μαζεύουν τους εν Ρόδω εγκατεστημένους Ισραηλίτας τους οποίους έκλεισαν εις τους Ιταλικούς στρατώνας - Caserma Regina, τους μετέφεραν εις Ελλάδα και από εκεί σιδηροδρομικώς εις Γερμανίαν. Πολλοί ολίγοι, μετρούμενοι εις τα δάκτυλα της μιάς χειρός, επέζησαν. Αι περιουσίαι των έπεσαν εις χείρας επιτηδείων.
Ότι άφησαν εντός των οικιών, ελεηλατήθησαν παρά των Γερμανών. Όλα τα προϊόντα των χωρικών εις Ρόδον επιτάσσοντο, αφήνοντες εις τούτους ελάχιστην ποσότητα δια την διατροφήν των, ίνα δυνηθούν και ζήσουν οι Γερμανοί στρατιώται. Σίτος, έλαιο, σταφίς, σύκα και πατάτας κτλ ήσαν στην διάθεσιν των.
Αι σπαμωδικαί των κινήσεις διήρκησαν δύο περίπου μήνας.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΕΧΗΣ πρωτοπάτησε στο τόπον αυτό στις 26 Απριλίου 1944 ημέρα Τετάρτη, περασμένα μεσάνυχτα, στην Μονόλιθο.
Σε μία από τις πολλές εκθέσεις που υπέβαλλε στο Αρχηγείο της Δύναμις 133, αναφέρει ότι ο αριθμός των Γερμανών στο νησί της Ρόδου ήταν περίπου 13.500, 25 μέρες πριν από την εκκένωση. Η εκκένωση πραγματοποιείται με διαφόρους τύπους πλοίων, τα οποία ταξιδεύουν σε νηοπομπή, ξεκινώντας από το Μαντράκι και την Κάμειρο Σκάλα, μόλις σκοτεινιάσει. Επίσης χρησιμοποιούνται και αεροπλάνα από την Κάλαθο, με αναχωρήσεις που πλησιάζουν τις 30 ημερησίως. Τα πλοία έχουν προβλήματα με τα βρετανικά πολεμικά πλοία, αεροπλάνα και υποβρύχια. Μας αναφέρθηκε ότι τα δύο τρίτα των πλοίων δεν φτάνουν στον προορισμόν τους. Οι Ιταλοί που έμειναν στη Ρόδο, έχουν συγκεντρωθεί στη θέση Κοσκινιστή. Ακριβώς πριν από την αναχώρηση μου, πληροφορήθηκα ότι είχαν αρχίσει συσκέψεις για την ίδρυση ενός είδους φασιστικής κυβερνήσεως. Περί τους 2.000 Ιταλούς, που βρίσκονται στη Ρόδο μοιράστηκαν σε διάφορα χωριά, ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν χάρη στη φροντίδα των χωρικών, και να γλιτώσουν έτσι οι Γερμανοί το κόστος της διατροφής τους.
Το μόνο εμπόδιο που θα συναντήσουν τα τμήματα αποβάσεως είναι οι νάρκες ξηράς, αφού κατά την προσωπική μου αντίληψη δεν έχουν ριφθεί νάρκες στη θάλασσα γύρω από την Ρόδο. Τα καλλίτερα τμήματα ακτών για απόβαση είναι : Η ακτή του Γενναδιού όπου έχουν αφαιρεθεί οι νάρκες - Η παραλία μεταξύ Απολοκκιάτη ποταμού και Μονολίθου, επίσης, στον Κάβο Φούρνοι όπου υπάρχει καλός δρόμος μέχρι τη θάλασσα, και, στον κόλπο Μάσσαρι – Μαλώνας όπου μπορούν να βγούν και μηχανοκίνητα. Οι παραλίες Κρητικών, Τριαντών, Κρεμαστής και Βιλλανόβας δεν ενδείκνυνται γιατί είναι γεμάτες με σιδηρόραγες φυτεμένες στην ακτή, που δεν φαίνονται γιατί έχει πρασινάδα και τεχνικά και είναι γεμάτες νάρκες. Οσο για το ηθικό των Γερμανών είναι πολύ χαμηλό λόγω της απελπιστικής κατάστασης τους. Μερικοί αξιωματικοί και οπλίτες άρχισαν να πουλούν ιματισμό και διάφορα αντικείμενα και αγοράζουν πολιτικά ρούχα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ Αφίχθη τον Αύγουστο του 1944. Αφού αναφέρει και αυτός στην έκθεση του για τον αριθμό των Γερμανών, τις μονάδες, την εκκένωση του νησιού κτλ αναφέρει ότι Διοικητής του Ανατολικού Αιγαίου είναι ο συνταγματάρχης WAGENER 35 χρονών και ανήκει στα SS, πιστός και αφοσιωμένος στον Χίτλερ, αποφασισμένος να αμυνθεί και να υποτάξει κάθε εξωτερική επίθεση και να υποτάξει με κάθε τρόπο την εχθρική στάση των κατοίκων.
Δεν υπάρχουν τρόφιμα, εξαφανίστηκαν, ούτε στη μαύρη αγορά. Οι κάτοικοι της πόλης
έντρομοι από τον κίνδυνο της ασιτίας, τρέχουν στα χωριά σε αναζήτηση τροφής, και όπως έρχεται ο χειμώνας, εάν δεν βελτιωθεί η κατάσταση, θα πρέπει να αναμένει κανείς τα χειρότερα. Και όντως συνέβησαν. Αυτά που έζησαν οι κάτοικοι κυρίως της πόλης της Ρόδου, την οικτράν εκείνην περίοδο, δεν περιγράφονται.
CASA DEI PINI = ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ Της ΦΡΙΚΗΣ η συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 ακολούθησε ένα τριήμερο συγκρούσεων μεταξύ της Γερμανικής και της Ιταλικής φρουράς. Οι συγκρούσεις σταμάτησαν στις 11 Σεπτεμβρίου υπό την απειλή βομβαρδισμού της πόλεως από την γερμανική αεροπορία, μετά από συμφωνία . Το νησί είχε χωριστεί σε τρείς τομείς, το Βόρειο, το Κεντρικό και το Νότιο. Δημιουργήθηκαν στρατόπεδα συγκεντρώσεως για την προσωρινή παραμονή των αφοπλισμένων Ιταλών, μέχρι την μεταγωγή τους σε στρατόπεδα εργασίας στη Γερμανία και Πολωνία. Δύο πλοία που μετέφεραν Ιταλούς βυθίστηκαν αύτανδρα. Το ένα το DONIZETTI με 1.800 άνδρες στις 23 Σεπτεμβρίου 1943 και το PETRELLA με 4.116 στις 11 Φεβρουαρίου 1944 από τους οποίους σώθηκαν μόνο 19.
Κατά το τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου 1944 τον στρατηγό KLEEMAN διαδέχεται ο στρατηγός OTTO WAGENER ο οποίος θέλοντας να περισυλλέξει όσους Ιταλούς δεν είχαν παραδοθεί στις γερμανικές αρχές και κρύβονταν στο νησί, τους κάλεσε να παρουσιαστούν μέσα στον Οκτώβριο 1944 για να τακτοποιήσουν την κατάσταση τους.
Οσοι παρουσιάστηκαν εφοδιάστηκαν με ταυτότητες που τους επέτρεπε να ασχοληθούν σε κάποια εργασία. Αντίθετα όσοι συνελήφθησαν, μετά το τέλος του Οκτωβρίου 1944, χωρίς ταυτότητα, και ήταν περίπου 50 κλείστηκαν στο βόρειο στρατόπεδο που λειτουργούσε στη περιοχή Μέγγαβλη - Casa dei Pini μαζί με άλλους που είχαν υποπέσει σε κάποια παράβαση και με όσους είχαν συλληφθεί στη Τήλο.
Το στρατόπεδο αυτό, που στην αρχή ήταν ένας απλός σταθμός μεταγωγών, απέκτησε γρήγορα απαίσια φήμη για το υψηλό ποσοστό θανάτων 80 – 90 % μεταξύ των κρατουμένων είτε από πείνα είτε από κακουχίες, εκτελέσεις, σε εφαρμογή του απάνθρωπου κανονισμού του, χωρίς καμμιά ανάκριση, χωρίς δίκη και υπεράσπιση.
Στο στρατόπεδο αυτό, ανάμεσα στους κρατουμένους ήταν και ο Στέφανος ΓΕΡΟΝΤΑΣ από την Αρχάγγελο, ο Κλεόβουλος ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ από τη Σορωνή και ο Γιάννης ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ από την Ρόδο, που είχαν καταδικαστεί σε δεκαετή καταναγκαστικά έργα στις 18 Σεπτεμβρίου 1944 για συνεργασία με τις συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριών.
Στις 24 Απριλίου 1945, στις τελευταίες μέρες δηλαδή του πολέμου, πέντε κρατούμενοι απέδρασαν. Ο διοικητής του στρατοπέδου, ο διαβόητος Μάι στέλνει περίπολο και δύο από αυτούς που δεν σταμάτησαν σε σχετική κλήση, τους σκότωσαν επί τόπου.
Αλλους δύο, που από την εξασθένηση δεν μπόρεσαν να απομακρυνθούν τους οδήγησαν στον υπολοχαγό Μάι, ο οποίος διέταξε να τουφεκισθούν εκεί επί τόπου, μπροστά σε όλους τους κρατουμένους.
To άλλο πρωί, 25 Απριλίου 1945, έγινε προσκλητήριο όλων των κρατουμένων. Τους έβαλαν στη σειρά και ο Μάι τους ανακοίνωσε ξερά ότι σε εφαρμογή του κανονισμού, αφού δραπέτευσαν πέντε, πρέπει να εκτελεστούν δέκαπέντε, τρείς για κάθε δραπέτη.
Αλλά για λόγους επιείκιας αφού ήδη είχαν εκτελεστεί τέσσερις, θα εκτελεστούν μόνο έντεκα, και, περνώντας μπροστά από τους αποσβολωμένους κρατούμενους, δικούς μας και Ιταλούς, διάλεγε κατά την αρεσκεία αυτούς που θα τουφέκιζε. Ανάμεσα σε αυτούς που πλήρωσαν την ζωή τους, τον πρωτότυπο όσο και απάνθρωπο αυτό κανονισμό, ήταν και οι Κλεόβουλος ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ, Γιάννης ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ και Στέφανος ΓΕΡΟΝΤΑΣ, μόλις 13 μέρες πριν από την υπογραφή της παράδοσης των Γερμανών στους συμμάχους στις 8 Μαίου 1945
Δυστυχώς ο χρόνος δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ στις εκτελέσεις.
Με συνήρπασε η περιγραφή που κάνει όχι ένας δικός μας, αλλά ο Ιταλός στρατιωτικός ιερέας που τους συνόδευσε μέχρι την τελευταία στιγμή, στο βιβλίο του ‘’ Ο Στύλος του θανάτου ‘’ όπου περιγράφει τις τελευταίες στιγμές των εκτελεσθέντων στις 25 Απριλίου 1945. Σημειώστε ότι δεν επετράπη σε ορθόδοξο ιερέα να τους συνοδεύσει.
Οι υπεύθυνοι αυτών των αδικαιολόγητων και ασυγχώρητων ανθρωποθυσιών, κατηγορήθηκαν από την Ιταλική Δημοκρατία ως εγκληματίες πολέμου, και το τακτικό στρατοδικείο της Ρώμης της 16ης Οκτωβρίου 1948, καταδίκασε :
- τoν στρατηγό Οττο Βάγκενερ σε κάθειρξη 15 ετών.
- τον ταγματάρχη Χέρμπερτ Νίκλας σε κάθειρξη 10 ετών.
- τον υπολοχαγόν Βάλτερ Μάι, σε κάθειρξη 12 ετών.
Αργότερα το 1951, με διάταγμα του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, τους χαρίστηκε το υπόλοιπον της ποινής.
Στη μνήμη των Ελλήνων και Ιταλών, που άφησαν το ταλαιπωρημένο κορμί τους στη Casa dei Pini – Μέγγαβλη, ο Δήμος Ρόδου ανήγειρε το 1990 με πρωτοβουλία του ποιητή και ζωγράφου κ. Νίκου Χαρτοφύλλη, την οποία υιοθέτησε η Λέσχη μας, ένα καλαίσθητο και επιβλητικό μνημείο. Στα εγκαίνια που έγιναν στις 14 Νοεμβρίου 1990 κλήθηκε ο υποστράτηγος Ματθαίος Χαλκιαδάκης να κάνει την έπαρση της σημαίας μας. Εκεί όπου κυμάτιζε ο αγκυλωτός σταυρός της βίας, ένας Ελληνας Στρατηγός
( ποιος να το ονειρευόταν το 1944 – 45 ) ύψωνε την γαλανόλευκη υπό τους ήχους του ΄Υμνου της Ελευθερίας. Η στιγμή ήταν φορτισμένη με απερίγραπτη συγκίνηση.
Το πλήθος ένοιωθε ότι εκτελούσε κάποιο καθήκον, ότι απέδιδε κάποια τιμή στη μνήμη όσων θυσιάστηκαν σε εκείνο το χώρο. Ανάμεσα σε εκείνο το πλήθος ήταν και συγγενείς κρατουμένων που εκτελέστηκαν ή πέθαναν από τις κακουχίες.
ΤΟ ΛΗΜΕΡΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟΛΙΘΟΥ
Το θρυλικό λιμέρι του Μονολίθου, είναι το θάμπος και το μετερίζι όπου έδρασε η ελληνική φλόγα και το πατριωτικό μένος των Ροδίων και των άλλων Δωδεκανησίων.
Υπάρχουν ήρωες και μεγάλοι αντιστασιακοί, από το θρυλικό έπος της Δωδεκανήσου
Άνθρωποι που ματώθηκαν για ότι ωραίο και αληθινό, μεγάλο και ελληνικό έχει να παρουσιάσει αυτός ο όμορφος τόπος. Αφιέρωσαν τα νιάτα και την ζωή τους, την υγεία και την περιουσία τους, την ψυχή και το σώμα τους, στον άγιο σκοπό, να δούν ελεύθερα τα Δωδεκάνησα, ενωμένα με την μητέρα Ελλάδα. Φυλακίστηκαν από τους Γερμανούς, απειλήθηκαν, κουράστηκαν και προσέφεραν πολλές και σημαντικές
Υπηρεσίες στην εθνική υπόθεση.
Ένα όνειρο είχε ο Δωδεκανήσιος – την λευτεριά του.
Δυστυχώς υπήρχαν και συνεργάτες. Ο Κώστας Τσαλαχούρης, στο βιβλίο του, ‘’ Ρόδος
43 – 44 Μέρες Αντίστασης και Προδοσίας ‘’ εκδόσεις Τροχαλία, αναφέρει δύο ονόματα
Συνεργατών της Γκεστάπο. Του Νικολάου Αποστολίδη και του Νικολάου Ζίζικα, για τον οποίον μετά την απελευθέρωση, φήμες τον φέρνουν να φεύγει για την Νότιο Αμερική.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
- Το 1937 με την τοποθέτηση ως διοικητού Δωδεκανήσου του μέλους της φασιστικής τετρανδρίας, αλήστου μνήμης ΝΤΕ ΒΕΚΚΙ, το Συμβούλιο της Ορθοδόξου Κοινότητας, όπως ονόμαζαν οι Ιταλοί την Ελληνική Κοινότητα Ρόδου, αποτελούσαν οι :
- Πρόεδρος Τηλιακός Νικόλαος
- Αντιπρόεδρος Εμμανουήλ Καλαμπίχης – ιδρυτής της εφημερίδας Ροδιακής.
- Ταμίας Εμμανουήλ Χαραλάμπους, έμπορος
- Αχιλλέας Κωνσταντινίδης, δικηγόρος
- Κωνσταντίνος Χρυσοχοίδης, έμπορος
- Εμμανουήλ Ζαννής, ιατρός – μετέπειτα βουλευτής
- Σταμάτης Ανεζιάς
- Γαβριήλ Χαρίτος, δικηγόρος, μετέπειτα ο πρώτος αιρετός δήμαρχος Ρόδου και βουλευτής
- Σταύρος Κατσαράς
- Εμμανουήλ Τσιμέττας
- Εμμανούηλ Κατσουράκης, ιατρός
- Μιχαήλ Χατζησταμάτης, έμπορος
Ο Ντε Βέκκι μέσω του γραμματέα του ΜΠΑΤΖΑΝΙ ζητεί από τα μέλη του Συμβουλίου, να υποκύψουν στις δελεαστικές προτάσεις του, για την αποδοχή της αύξησης των ωρών διδασκαλίας της ιταλικής γλώσσας. Λόγω της άρνησης των. σε ένα μήνα περίπου, μετά την εκλογή του Συμβουλίου και συγκεκριμμένα στις 8.3.1937 διαλύει το
Συμβούλιο, και σαν αιτιολογικό της διάλυσης, αδίσταχτα προβάλλει ‘’ ……επειδή το Συμβούλιο, απέδειξεν ότι δεν γνωρίζει να ανταποκρίνεται στους σκοπούς για τους οποίους έχουν ιδρυθεί οι Κοινότητες, τιθέμενον εις αντίθεσιν με τους ισχύοντες νόμους, και δυνάμει των απονεμηθέντων μου δικαιωμάτων, αποφασίζω την διάλυση και ορίζω τον ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Δημήτριον του Νικολάου, Κυβερνητικόν Επίτροπον δια την διαχείρησιν της ιδίας Κοινότητας.
ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
- Τον Νοέμβριον 1940 συγκροτείται η Εθνική Οργάνωση και ηγείται αυτής ο Νικόλαος Τηλιακός μετά του Αδελφού του Λάζαρου, μαζί με τους Μανώλη ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – δάσκαλο, Αγαπητό ΚΛΑΔΑ ιατρό, Μανώλη ΜΠΑΚΙΡΗ – θεολόγο, και, Μιχαήλ ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΑΤΗ έμπορο – τον οποίον αντικατέστησε αργότερα ο αδελφός του Ιορδάνης.
Η Οργάνωση είναι αλυσιδωτή, διαθέτει τομεάρχες στη πόλη και στα χωριά και πολλά μέλη. Ο όρκος είναι παρόμοιος εκείνος της Φιλικής Εταιρείας.
Ο Μανώλης Μπακίρης στο βιβλίο του ‘’ Ρόδος – Εθνικό ζήτημα 1912- 1945 γράφει ‘’
…. Το κύρος των αδελφών Τηλιακών είχε σαν αποτέλεσμα την επιτυχία του μυστικού εράνου και την διανομή των βοηθημάτων, κατά κανόνα από ιερείς, στις οικογένειες των εγκλείστων στο στρατόπεδο, γεγονός που όχι μόνον ανακούφισε τις οικογένειες αυτές, αλλά και αναπτέρωσε το ηθικό όλων μας. Αργότερα, ο μυστικός αυτός έρανος, θα αποτελέσει την κατηγορία δια την εξορία στην Ιταλία μελών της ομάδας, και ο Νικόλαος Τηλιακός εξορίζεται δια 4 χρόνια.
- Στις 21.6.1942 Γίνεται η σύλληψη τους από τους Ιταλούς, κατόπιν προδοσίας και προφυλάκιση τους διαρκεί 8 – 9 μήνες. Μαζί τους, συνελήφθησαν μέλη της Κ.Ε, ο τομεάρχης της παλαιάς πόλης Χρήστος Φέσσας, και άλλοι.
- Στις 14. έως 17.2.1943 Οι Αδελφοί Τηλιακοί, ο Μανώλης Παπαναστάσης, ο Μανώλης Μπακίρης, ο Αγαπητός Κλαδάς, ο Ιορδάνης Χατζησταμάτης, ο Γαβριήλ Χαρίτος και ο Χρήστος Φέσσας, δικάζονται από το Ειδικό Δικαστήριο δια την Αμυναν της Ιταλικής Κτήσεως του Αιγαίου, δια οργανωμένη πολιτική συνωμοσία, με βαρύτατες κατηγορίες :
- απόσπαση της Ιταλικής Κτήσεως με την υποστήριξη του εχθρού από την μητέρα
Πατρίδα την Ιταλία
- Την διευκόλυνση του εχθρού στις αποβατικές του ενέργειες
- Δολιοφθορά στις τηλεφωνικές στρατιωτικές επικοινωνίες.
Τελικά απαλλάσσονται μετά των άλλων συναγωνιστών τους λόγω αμφιβολιών, αλλά τον Νικόλαον τον καταδικάζουν σε 4 χρόνια εκτόπιση με το σκεπτικό της ποινής ότι διεύθυνε τον μυστικόν έρανον υπέρ των Ελλήνων εγκλείστων.
Στο βιβλίο του Ευάγγελου ΑβέρωφΤοσίτσα ‘’ Ελευθερία η Θάνατος ‘’ αναφέρεται ότι ο Νικόλαος Τηλιακός είχε την τιμή να επιλεγεί μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Πατριωτικού Κομιτάτου υπό τον Ευάγγελον Αβέρωφ. Μετά την είσοδο των συμμάχων στη Ρώμη, μεταφέρονται στο Κάιρο, και συμμετέχουν στην επιχείρηση της Απλοθέκας – Λώριμα, και τον Αύγουστο του 1945 επιστρέφoυν στη Pόδο.
Υπήρξαν και πολλές άλλες ομάδες κατασκοπείας σε ολόκληρη τη Ρόδο, και ειλικρινά θα σας κούραζα, αν αναφερόμουνα σε όλες αυτές καθώς και στα ονόματα των μικρών και μεγάλων πρωταγωνιστών, σαν ένα μνημόσυνο και ευχαριστία για την προσφορά τους, αν και τέτοιες αναφορές δεν προκαλούν κούραση στον ακροατή.
ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΝΗΣΙΑ .
Ανάλογες ομάδες κατασκοπείας και δολιοφθοράς έδρασαν σε όλη την περίοδο της Κατοχής και στα άλλα νησιά μας, και, όπως ανέφερα στην αρχή, σε κάθε χωριό και σε κάθε νησί, γραφόταν και μία σελίδα ηρωισμού.
Στη Σύμη, είχαμε και τρείς-3 εκτελεσμένους από τους Γερμανούς, τον αρχιμανδρίτη ΧΡΥΣΑΝΘΟ ΜΑΡΟΥΛΑΚΗ, τον ΦΛΩΡΟ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ και τον ΜΙΧΑΛΗ ΛΑΜΠΡΟ.
Η κατασκοπευτική ομάδα της ΚΩ, είχε επίσης τρείς-3 απηγχονισμένους από τους Γερμανούς = τον Θεόκριτο ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ και τις γυναίκες ΤΟΥΜΟΥΧΗ και ΠΕΡΡΗ στις 6 Απριλίου 1945.
Στη Χάλκη, τον λοχαγόν ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ.
Στη Τήλο την αντίσταση των ντόπιων.
Στη Νίσυρο τον ήρωα αγωνιστή ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΟΥ λοχαγό που σκοτώθηκε στο χωριό Νικιά, όπου και η μαρμάρινη πλάκα στη θέση θυσίας και προσφοράς, καθώς και τον Κλέαρχο ΚΟΥΡΟΥΝΗ προς τιμήν του οποίου την ονομασία του φέρει η μεγάλη παραλιακή οδός.
Στη Κάλυμνο, είχαμε τον πετροπόλεμο του 1935, αλλά για τους Καλυμνίους ιδιαίτερα γνωστούς για τον ένθερμον πατριωτισμόν τους, θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη ομιλία.
Στη Κάρπαθο, στα Πηγάδια, υπάρχουν δύο-2 Ηρώα Αγωνιστών. Στο ένα-1 υπάρχουν δύο-2 ονόματα ηρώων Ιερολοχιτών μη Καρπαθίων, που έπεσαν για την απελευθέρωση της Καρπάθου στις 24 Αυγούστου 1944.
Στο άλλο υπάρχουν χαραγμένα είκοσι δύο – 22 ονόματα, όλα Καρπαθίων.
Από την Πάτμο καταγόταν ο Βασίλειος ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ, του οποίου του όνομα φέρουν πολλοί δρόμοι περιοχών της Αθήνας και του Πειραιά, και να μην ξεχνάμε ότι από την Χάλκη καταγόταν ο πρώτος Ελληνας αξιωματικός που έπεσε στα βουνά της Πίνδου, ο Αλέξανδρος ΔΙΑΚΟΣ.
Στη είσοδο της Δημαρχίας της Ρόδου, σε μαρμάρινη πλάκα, αναγράφονται με χρυσά γράμματα τα ονόματα των Ηρώων Αγωνιστών της Δωδεκανήσου.
ΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ - Τα Σχολεία ήταν φωλιές αντίστασης κατά των Ιταλών
Οι τότε κρατούντες πίστευαν πως μπορούσαν να αφελληνίσουν τους κατοίκους της κτήσεως, των υπηκόων Ιταλών των νησιών του Αιγαίου, των Δωδεκανήσων. Ανάμεσα στα σχέδια τους, ήταν και υποχρεωτική διδασκαλία της Ιταλικής γλώσσας.
To 1926 η Ιταλία επέβαλε τρίωρη κάθε εβδομάδα διδασκαλία της Ιταλικής γλώσσας, και το 1930 χωρίζει την Εκκλησία από την εκπαίδευση και το 1937 καταργεί το από αιώνων κρατούν εκπαιδευτικό καθεστώς. Όλα τα ελληνικά σχολεία της Δωδεκανήσου μετατράπηκαν σε ιταλικά. Παύθηκαν οι περισσότεροι καθηγητές και δάσκαλοι, καθόσον κατά την έκφραση του Ντε Βέκκι, η κτήση δηλαδή η Δωδεκάνησος, έπρεπε να εξομοιωθεί καθ’ ολοκληρία με την Μητροπολιτική Ιταλία.
Η ελληνική γλώσσα από το 1937 – 1943 διδασκόταν κατά τρόπον υποτυπώδη, ως δευτερεύον μάθημα, και στα περισσότερα χωριά και νησιά χωρίς βιβλία και τετράδια. Η παράδοση γινόταν μετ’ εμποδίων και μόνο ανάγνωση και γραφή στον πίνακα και επί δίωρον κάθε εβδομάδα.
Τότε φάνηκε και το Ελληνικό μεγαλείο. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος Τρύφωνος
αποσπά το 1938 την συγκατάθεση του Ντε Βέκκι να διδάσκεται και στα παιδιά των χωριών το θρησκευτικό μάθημα στις εκκλησιές κάθε Κυριακή, με την μορφή των Κατηχητικών. Ας σημειωθεί ότι τα Κατηχητικά μέσα στις εκκλησιές, λειτουργούσαν στη πόλη από το 1934. Η παραπάνω άδεια δόθηκε με τον όρο ότι το μάθημα θα γινόταν μέσα στις εκκλησιές μόνο από δασκάλους κληρικούς. Στα σκοτεινά εκείνα χρόνια, διδάσκονται τα παιδιά, τα Ελληνικά γράμματα κάτω από το πρόσχημα των Θρησκευτικών, έχοντας σαν αναγνωστικό και σαν βιβλίο των Ελληνικών, τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο.
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε, ότι τα Κατηχητικά της Ρόδου, κατά την ιταλοκρατία, ήταν όμοια με το ‘’ Κρυφό Σχολειό ‘’ όταν ο Ελληνισμός βρισκόταν υπό τον τουρκικό ζυγό. Εάν δεν λειτουργούσαν τα Κατηχητικά Σχολεία όσοι γεννήθηκαν τα χρόνια 1929 – 1933, η Απελευθέρωση θα τους εύρισκε ακατατόπιστους και στα στοιχειώδη γράμματα και γραφή, με ολέθριες συνέπειες για την μετέπειτα εξέλιξη και των παιδιών αλλά και του τόπου. ‘’ και, ας μη ξεχνάμε την απορία του αντιβασιλέα Δαμασκηνού, κατά την άφιξη του, εάν θα τον καταλάβαιναν οι Ροδίτες
Υπάρχουν άπειρες αφηγήσεις αντιστάσεως στην προσπάθεια αυτή των Ιταλών, είτε στη πόλη, είτε στα χωριά είτε στα νησιά μας.
Αξίζει να αναφερθώ σε μία από αυτές του Γιώργου Βούη μαθητού της εποχής εκείνης ο οποίος μου εξιστόρησε τα εξής :
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 1936 : Hμουνα μαθητής της τετάρτης Δημοτικού. Τελικά τα σχολεία ξανάνοιξαν τον Σεπτέμβριον του 1937 αφού πέρασε και έγινε δεκτή η απόφαση τους για την διδασκαλία της Ιταλικής. Την διδασκαλία της Ιταλικής, μας την έκαμνε ο μακαρίτης Μάρκος ΤΡΙΑΝΤΕΝΟΣ ένας ήσυχος άνθρωπος που γνώριζε ή δήλωσε πως γνώριζε την γλώσσα του κατακτητή για να μην έχουμε Ιταλό δάσκαλο.
Ηταν θυμάμαι η ώρα παράδοσης του νέου μαθήματος, και ο δάσκαλος καλούσε ένα ένα μερικά παιδιά για ανάγνωση. Για μια στιγμή φώναξε το όνομα ενός συμμαθητή μου, ο οποίος βγήκε να πεί το μάθημα, όμως χωρίς βιβλίο. Το είδε ο δάσκαλος και προσποιήθηκε ότι δεν το πρόσεξε. Για μια στιγμή λέει : Λέγε, ακολουθεί νεκρική σιωπή, και ο Γιώργος Βεργωτής ή Σουρής, αυτό ήταν το όνομα του μαθητού, στημένος σε στάση προσοχής, κουρδίστηκε, και χαιρετώντας στρατιωτικά χωρίς πηλίκιο, έψαλλε μεγαλόφωνα τον Εθνικό ύμνο. Εμείς, τα παιδιά σηκωθήκαμε όρθιοι, άλλοι χαιρετούσαν σιωπηλοί, άλλοι συνέψαλλαν, άλλοι τα είχαν χαμένα. Χαμένα τα είχε και ο αγαθός δάσκαλος, ο οποίος στο τέλος της δεύτερης στροφής του Εθνικού Υμνου, τον πλησίασε και του είπε ‘’ σου έβαλε 10 άριστα
Εκτοτε ο Γιώργος Σουρής, είχε τον ανώτατο βαθμό στα Ιταλικά, 10 άριστα.
Τάξη έκτη Δημοτικού - Διευθυντής Σχολής και δάσκαλος της έκτης ήταν ο Αντώνιος ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, που ήταν και ο συγγραφέας των σχολικών βιβλίων, τυπωμένων στα βιβλιοπωλεία των Κυριάκου Αναστασιάδη και Εμμανουήλ Παντελίδη.
Ένα πρωινό είχαμε Ωδική, με δάσκαλο τον ίδιον που ήταν και αριστερός ψάλτης στην Μητρόπολη. Το πρωί εκείνο, παραμονές του Ευαγγελισμού, και της Εθνικής Εορτής, ίσως από το κλίμα εθνικής εξάρσεως και ελεγχόμενου πατριωτισμού, μόλις μπήκε στην αίθουσα ο διευθυντής, διέταξε να κλείσουμε τα παράθυρα και τα τζάμια. Ετσι και έγινε. Και αντί να αρχίσει το μάθημα, μόνος στην αρχή και στη συνέχεια όλα τα παιδιά μαζί, ψάλλαμε το ‘’ σε γνωρίζω από την κόψη ‘’.
Η φωνή του δάσκαλου έτρεμε από συγκίνηση όπως έτρεχαν και από τα μάτια του τα δάκρυα. Αυτό γινότανε δύο φορές την εβδομάδα πλέον όταν είχαμε Ωδική.
Να σημειώσω ότι ο τόνος της φωνής μας ήταν πολύ χαμηλός. Είχαμε επίγνωση ότι οι στιγμές εκείνες ήταν συνωμοτικές εναντίον του Ιταλού κατακτητή.
Αδούλωτη λοιπόν η ψυχή του Δωδεκανησιακού λαού, που εύρισκε τρόπους να κάνει την δική του αντίσταση.
Φίλτατοι μου Lions, σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, ας είναι πιο ζωντανός ο Εθνικός μας Υμνος απόψε και στο τέλος, ας κάνουμε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα για όλους τους Δωδεκανήσιους που υπέφεραν και αγωνίστηκαν για αυτό το πολύτιμο αγαθό που απολαμβάνομε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Ομιλία Κώστα Φ. Τσαλαχούρη στην πανηγυρική συνεστίαση των λεσχών LIONS Ρόδου, 27 Οκτωβρίου 2009 στο Ξενοδοχείο Rodian Amathus.
Λίγες μέρες μετά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, στην καρδιά της Ρόδου, στο πιο κεντρικό σημείο της, ακούστηκε η μαγική λέξη ΑΕΡΑ!..
Ακούστηκε ακριβώς μπροστά στα καταστήματα της εισόδου της Νέας Αγοράς. Βρέθηκε ο τολμηρός να την φωνάξει και να την ακούσει ένας άλλος αγνός πατριώτης, από τους ξεσπιτωμένους της Μικράς Ασίας, απ' αυτούς που βρήκαν καταφύγιο στη φιλόξενη Ρόδο.
Έτσι η μαγική αυτή λέξη που ακούστηκε στην Αλβανία, στα ελληνοαλβανικά σύνορα από τις πρώτες ώρες του πολέμου, ήχησε και στη Ρόδο, λίγες μέρες μετά από εκείνο το ξέσπασμα, όταν η ελληνική ψυχή είχε απέναντί της τα οκτώ εκατομμύρια ιταλικές μπαγιονέτες!.. Ήταν η 10η Νοεμβρίου 1940. Ώρα 10 το πρωί. Ναι, ακούστηκε στη Ρόδο τις μέρες εκείνες, σε μεγάλες αιθέριες στιγμές όταν οι λίγοι τολμηροί, κάτω από την μπότα του κατακτητή, μετρούσαν τους σφυγμούς της διεθνούς κοινής γνώμης και άκουγαν από τα λίγα ραδιόφωνα, τα εκπληκτικά εκείνα κατορθώματα και αναρωτιούνταν, μήπως ήρτε και για μας η ώρα του λυτρωμού;
Ο κρυφός αυτός πόθος πήρε σάρκα και οστά και άρχισε να συζητείται στις ρούγες, στα σοκάκια της Ρόδου, να βρίσκεται στα χείλη του κάθε ανθρώπου που έβλεπε και έπλαθε όνειρα, όνειρα ελπίδας και λευτεριάς. Μήπως; Μήπως ήρτεν η ώρα η μαγεμένη; Και ο τολμηρός νέος, από φύση του αδείλιαστος, θαρραλέος, δεν ήταν άλλος από το Γιώργο Κωσταρίδη. Τον ήρωα μας. Ηλικία; 24 χρόνων. Περνώντας από το κατάστημα του πατριώτη φίλου του αντί «Καλημέρα», βροντοφώναξε ΑΕΡΆ και συνέχισε το δρόμο του. Αλλά βρέθηκε ο Καρφωτής. Τον άκουσε και με ύφος και στυλ πειθήνιου οργάνου, το κατέθεσε εγγράφως στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, όπου βρίσκεται ο σχετικός φάκελος απ' όπου και τον ανασύραμε για να καταγράψουμε το γεγονός.
Ο Καρφωτής ή μάλλον οι καρφωτές ήταν δύο, φραγκοσμυρνιοί, φραγκολεβαντίνοι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι στην ιταλοκρατούμενη Ρόδο. Απ' αυτούς ταλαιπωρήθηκε πολύ ο ντόπιος πληθυσμός. Δεν μπορούν να ξεχάσουν ακόμη οι Ροδίτες και οι Ροδίτισσες την Λεβαντίνα Φιλιππούτσι στο Νιοχώρι που μοίραζε αντί κόκκινα, αυγά μαύρα ή τα άφηνε στις πόρτες των Νιοχωριτών και διαλαλούσε ότι όταν από μαύρα γίνουν κόκκινα, τότε θα έλθει η Ελλάδα στα νησιά.
Το ίδιο συνέβαινε στον Αη Γιώργη. Εκεί οι φραγκολεβαντίνοι τοποθετούσαν στις κλειδαριές των σπιτιών τσουκνίδες και αγκάθια και προκαλούσαν τους διερχόμενους ότι όταν αυτά γίνουν τριανταφυλλιές τότε εσείς θα δείτε Ελλάδα και ελευθερία όπως τη θέλετε και τη λέτε-για την ιστορία ονομάζονταν Σιτσιλιάνο Αντρέα και Αντρόνικο.
Ακόμη ηχούν στα αυτιά των παλαιότερων τα συνθήματα που έδινε η φραγκολεβαντίνα Ζερμαίν Αλιόττι, υπαρχηγός του γυναικείου Φάσιο, κατά τη διάρκεια των αντισυμμαχικών διαδηλώσεων που λάμβαναν χώραν στο Μανδράκι, και τις ημέρες τις καταλήψεως της Αλβανίας, και της επιθέσεως εναντίον της Ελλάδος.
Τα ραδιόφωνα στη Ρόδο τις πρώτες μέρες του πολέμου αριθμούσαν τα τετρακόσια. Οι ιταλικές Αρχές δεν έκαμαν καμιά προσπάθεια να τα ασφαλίσουν γιατί ήταν σχεδόν βέβαιες ότι ο πόλεμος θα ήταν ένας απλός περίπατος.
Όλες οι ενοχλήσεις και βομβαρδισμοί που γίνονταν μέχρι εκείνης της στιγμής στον ελληνικό χώρο και από της πλευράς των ιταλικών νήσων του Αιγαίου, δεν βρήκαν καμιά αντίσταση.
Το προκεχωρημένο φυλάκιο των Ιταλών στο κέντρο του Αιγαίου, η ναυτική βάση της Μαλτεζάνας στην Αστυπάλαια αποτελούσε την πιο ισχυρή ναυτική δύναμη και έλεγχε τα πάντα με τα τορπιλοβόλα και τα υδροπλάνα.
Ο ναύσταθμος της Λέρου, αποτελούσε την κύρια βάση των ιταλικών υποβρυχίων και των καταδρομικών και εξασφάλιζε κάθε παραβίαση εξ ανατολών, από της πλευράς της Τουρκίας.
Οι παραβιάσεις που γίνονταν, είτε από ψαράδες είτε από ειδικούς πράκτορες, που ήθελαν να γνωρίζουν τα τεκταινόμενα, μετά τις συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας-Ιταλίας για την οριοθέτηση των συνόρων μεταξύ των Ιταλικών νήσων του Αιγαίου και της Τουρκίας, το Δεκέμβριο του 1932, και μετά, αντιμετωπίζονταν με τρόπους πρωτόγνωρους για την εποχή του Μεσοπολέμου.
Όποιος συλλαμβανόταν, επιτόπου κουρευόταν και στην κεφαλή του ζωγραφιζόταν η ιταλική σημαία. Πραγματικά ζωγραφιζόταν με μπογιά σχεδόν ανεξίτηλη. Στη συνέχεια μετά τις δριμύτατες παρατηρήσεις αφηνόταν ελεύθερος να επιστρέψει απέναντι με το πλωτό του. Κατάσχονταν μόνον τα όπλα και τα είδη αλιείας.
Από τη Λέρο απέπλευσε, ύστερα από εντολή του τετράρχη του φασισμού Τσέζαρε Μαρία ντε Βέκκι ντι Βαλ Τζισμόν, το υποβρύχιο «Ντελφίνο» για να τορπιλίσει την «Έλλη» στις 15 Αυγούστου 1940. Η Ελληνική κυβέρνηση αποσιώπησε το γεγονός και μίλησε για άγνωστο υποβρύχιο, παρότι είχε όλα τα τεκμήρια.
Είχε προηγηθεί η δήλωση στις 29 Απριλίου 1940 του υπουργού της ιταλικής Αφρικής στρατηγού Τερούτσι που ανακοίνωνε ότι η Δωδεκάνησος κηρύσσεται πολεμική ζώνη και απαγορεύεται η διέλευση ξένων αεροπλάνων. Από την ημέρα αυτή η Δωδεκάνησος βρίσκεται σε εμπόλεμη περιοχή και σχεδόν αποκλείεται από τις βρετανικές ναυτικές δυνάμεις. Για την ιστορία ο αποκλεισμός αυτός θα είναι μακροχρόνιος και θα διαρκέσει μέχρι τη λήξη του πολέμου, με τραγικές συνέπειες για τον ντόπιο πληθυσμό.
Η μέρα εκείνη~ η 28η Οκτωβρίου 1940 ήταν ηλιόλουστη. Μικρό καλοκαιράκι, για τη Ρόδο. Τα σύννεφα του πολέμου άρχισαν να είναι ορατά αλλά τίποτα δεν προδιέγραφε ότι εκείνο το πρωινό το σκηνικό του Δωδεκανησιακού ζητήματος, θα άλλαζε, μια για πάντα.
Η είδηση της ενάρξεως του πολέμου με την επίδοση του τελεσιγράφου τις πρωινές ώρες μεταδόθηκε από το Ράδιο «Ε», των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων που ήταν εγκατεστημένο στο Ροδίνι. Ταυτόχρονα τις πρώτες πρωινές ώρες άρχισε να βομβαρδίζεται ανηλεώς η Μαλτεζάνα από βρετανικά αεροσκάφη, λόγω αδυναμίας της Ελλάδος να διαθέσει έστω και ένα από τα λίγα που είχε. Από τη Ρόδο πέταξαν βρετανικά πολεμικά και έριξαν μερικές βόμβες χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Το ίδιο πρωινό το πρακτορείο Ρώυτερ μετέδωσε ότι τα Δωδεκάνησα έχουν απομονωθεί τελείως από το αγγλικό πολεμικό ναυτικό, υπάρχουν δε άφθονοι-έτσι το μεταδίδει- ενδείξεις ότι τα εφόδια των εις τα Δωδεκάνησα Ιταλών έχουν ελαττωθεί σημαντικότατα. Είναι μάλιστα εντελώς αμφίβολο εάν η Ιταλία να μπορέσει επί πολύ να κρατήσει, αν δεν κατορθώσει να διασπάσει τον υπό του αγγλικού στόλου ενεργούμενο αποκλεισμό στο Αιγαίο.
Στις 6 το πρωί δύναμη καραμπινιέρων αποκλείει την περιοχή του Νιοχωριού και ειδικά το δρόμο όπου βρίσκεται το Βασιλικό Προξενείο της Ελλάδος. Οι επικεφαλής αξιωματικοί παραβιάζουν τον αύλειο χώρο και εγκαθίστανται εκεί, μη επιτρέποντες σε κανένα να εγκαταλείψει το κτίριο.
Ο ίδιος ο Πρόξενος Γεώργιος Χριστοδούλου, στην επίσημη έκθεσή του γράφει ότι «...την ημέραν της ενάρξεως του Ελληνοϊταλικού πολέμου, συγκεκριμένως δε την 6ην πρωινήν ώραν της 28ης Οκτωβρίου, άνευ τινός προειδοποιήσεως το Βασιλικόν Προξενείον περιεκυκλώθη υπό Ιταλών Carabinieri, οίτινες εγκατασταθέντες αποτόμως εις τον κήπον του Προξενείου παρημπόδισαν οιανδήποτε κίνησιν εμού τε και του προσωπικού του Προξενείου. Περί ώραν 8ην της αυτής ημέρας προσήλθεν αξιωματικός της ιταλικής καραμπινιερίας όστις μοι ανήγγειλε, κατ' εντολήν του Γενικού Διοικητού των Νήσων, ότι το ληφθέν μέτρον ωφείλετο εις την δημιουργηθείσαν μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας έντασιν των σχέσεων... »
Ο επικεφαλής του στρατιωτικού τμήματος Ιταλός αξιωματικός, βίαια εισέρχεται στο κτίριο και στην έρευνα που διενεργούν οι άντρες του, αφαιρείται το ραδιόφωνο του προξένου. Σε διαμαρτυρία του Χριστοδούλου ότι τέτοια μέτρα δεν ελήφθησαν όταν εγκατέλειψαν τη Ρόδο οι πρόξενοι της Γαλλίας και της Αγγλίας, μετά τη διακοπή των σχέσεων των χωρών τους με την Ιταλία, και την είσοδο της τελευταίας στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας, στις 30 Ιουνίου 1940, δεν πήρε απάντηση. Απλώς ο αξιωματικός ύστερα από λίγο του είπε ότι «εκτελούνται οι ληφθείσες οδηγίες».
Αρνητική ήταν επίσης η απαίτηση του Έλληνα προξένου να συναντήσει τον Τούρκο συνάδελφό του αλλά όταν ζήτησε συνάντηση με το γραμματέα της Διοικήσεως Αττίλιο Μπατζάνι αυτή κλείστηκε αμέσως για το πρωί της μεθεπομένης, στις 30 Οκτωβρίου.
Με τη συνάντηση αυτή ο Χριστοδούλου έκπληκτος πληροφορείται ότι όλοι οι Έλληνες υπήκοοι, ηλικίας από 20 μέχρι 60 χρόνων, έχουν μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και ότι ο αριθμός των πολιτικών αιχμαλώτων, είναι περίπου πεντακόσιοι. Ο πρόξενος δεν μπορεί να εκτιμήσει πόσοι είναι οι Έλληνες υπήκοοι που διαμένουν στα νησιά, γιατί στα μητρώα του Προξενείου οι εγγεγραμμένοι υπερέβαιναν τις δύο χιλιάδες, αριθμός εξωπραγματικός για την εποχή αυτή. Ο Χριστοδούλου ζητά πριν αναχωρήσει από τη Ρόδο να τους συναντήσει αλλά η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Μόνο ο Μπατζάνι, σε ερώτηση τι μέτρα πάρθηκαν για την κατοικία, διατροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των κρατουμένων, και τη συντήρηση των οικογενειών των πολιτικών αιχμαλώτων, απάντησε ότι το μόνο που μπορεί να πει είναι ότι στους κρατούμενους δίδεται τροφή.
Η είδηση της συλλήψεως των Ελλήνων υπηκόων μεταδίδεται από τη Ρόδο τις πρώτες μέρες του πολέμου. Το τηλεγράφημα που στάλθηκε στους αιθέρες με ασύρματο, αναφέρει ακριβώς ότι « ... θέσις 20-60 συλληφθέντων Ελλήνων υπηκόων αξιοθρήνητος εκ 500, εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως Στάδιον Ρόδου, τάφρον ... τειχών πόλεως. Εν υπαίθρω υγρούς, ενδιαιτώνται πενιχρότατα». Ποιος το έστειλε; Ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Η είδηση της συλλήψεως μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Δημοσιεύεται επίσης στις ελληνικές εφημερίδες με αρκετή δόση υπερβολής. Αναφέρει ότι «ο ιταλικός φασισμός προέβη εις ακατονομάστους θηριωδίας και πρωτοφανή όργια εναντίον του Δωδεκανησιακού λαού. Νέοι και γέροντες, όλος ο άρρην πληθυσμός ηλικίας 18 έως 60, ερρίφθη εις τάφρους και υπεβλήθη εις μαρτύρια αντάξια της ιεροεξεταστικής πολιτικής των τυράννων της Ρώμης. Η διαμαρτυρία της Κεντρικής Δωδεκανησιακής Επιτροπής προς ολόκληρον τον πεπολιτισμένον κόσμον δεν είναι δυνατόν παρά να εγείρη την παγκόσμιον αγανάκτησιν κατά των δολοφόνων φασιστών ... ».
Οι συλλήψεις των Ελλήνων υπηκόων, άρχισαν αμέσως, τις πρώτες ώρες της κηρύξεως του πολέμου. Πρώτα συνελήφθησαν οι διαμένοντες στην πόλη και τα χωριά της Ρόδου και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Ρόδο από τα άλλα νησιά. Σχέδιο καλά προετοιμασμένο. Μέσα σε τέσσερις μέρες, όλα είχαν τελειώσει.
Πόσοι ήταν; Μέχρι σήμερα δεν το γνωρίζουμε. Ο αριθμός που λέγεται περισσότερον είναι 333.
Ο πρόξενος Χριστοδούλου, φεύγοντας από τη Ρόδο, το πρωί 27 Νοεμβρίου 1940, παρέδωσε στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη κατάλογο με 92 ονόματα που συνέταξε από μνήμης. Δυστυχώς δύο φάκελοι που κατέγραφαν το γεγονός και που βρίσκονταν στα αρχεία των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, παρά τις επίμονες προσπάθειες μας, δεν βρέθηκαν.
Το πρόβλημα, όμως, για τους Έλληνες υπηκόους είναι μεγάλο. Από το πρωί στις 28 Οκτωβρίου αφαιρέθηκε από όλους τους Έλληνες η άδεια εργασίας και έτσι έκλεισαν όλα τα καταστήματα. Πολλά καταστήματα και επιχειρήσεις τέθηκαν υπό μεσεγγύηση. Πάντως το μέτρο της μεσεγγυήσεως δεν ήταν γενικό και έγινε όπως με τους Γάλλους και Άγγλους υπηκόους. Τους άφησαν ελεύθερους στη χρήση της περιουσίας τους. Οι καταθέσεις, όμως, δεσμεύτηκαν, μέτρο σκληρό και δύσκολο για τους Έλληνες υπηκόους, γιατί ενώ βρίσκονταν στην τάφρο, οι οικογένειές τους δεν είχαν τα απαιτούμενα για τη διαβίωσή τους. Ορισμένοι από τους συλληφθέντες, για περισσότερη παρακολούθηση, μεταφέρθηκαν στις εγκαταστάσεις της Αρένας ντελ Σολ, του Σταδίου. Τον εκδότη της εφημερίδας «Ροδιακή», Εμμανουήλ Καλαμπίχη τον έστειλαν στην Τήλο, στο μέρος όπου διέμεναν οι Χανσενικοί (Λεπροί)
Από το μέτρο του εγκλεισμού στο στρατόπεδο εξαιρέθηκε ο Αθανάσιος Καζούλλης, με τον οποίο η Διοίκηση κατοχής είχε προσωπική αντιπαλότητα. Παρέμεινε υπό περιορισμό στο σπίτι του, σε όλη τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής, μέχρι το Σεπτέμβριο 1943.
Η πληροφόρηση των εγκλείστων στην τάφρο γινόταν αξιοπερίεργο τρόπο. Σε τακτά χρονικά διαστήματα κάποιος νεαρός, με τη σφεντόνα του, πήγαινε πάνω από την τάφρο και κυνηγούσε σπουργίτια- ανατολίτες. Σε κάποιο σημείο αντί για πέτρα πετούσε το χαρτάκι τυλιγμένο σε πετρούλα με όλα τα νέα των ημερών. Φυσικά γνώριζαν οι μυημένοι τον τρόπο αυτό και πάντοτε βρίσκονταν στο ειδικό σημείο. Και πάλιν για την Ιστορία, ο νεαρός με τη σφεντόνα ονομαζόταν Γιάννης Σαντορινιός. Επίσης δεν ήταν δυνατόν οι κρατούντες να φανταστούν ότι στα γιαπράκια (ντολμαδάκια) της Καλλιρρόης Καταλειφού ή μέσα στους λαχανοντολμάδες που έφτιαχνε για τον έγκλειστο σύζυγό της Δημήτρη, βρίσκονταν καλά τυλιγμένα τα σημειώματα με τις πληροφορίες για την εξέλιξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Όταν δεν υπήρχαν ντολμάδες, τότε επιστρατεύονταν τα κοτσιδάκια του μόλις 11/2 χρόνων παιδιού τους, της Κικής. Στο τύλιγμά τους ... παρεισέφρεαν και τα σημειωματάκια, τα τόσο πολύτιμα για τους κρατούμενους.
Η Διοίκηση των νήσων και φυσικά η ιταλική Κυβέρνηση αρνήθηκε, να επισκεφθεί τους κρατούμενους στην τάφρο εκπρόσωπος της ελβετικής Κυβερνήσεως, συζητούσε, όμως, την επίσκεψη εκπροσώπου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, εφόσον δεχόταν και η ελληνική Κυβέρνηση να επισκεφθεί ο Δ.Ε.Σ. τους αιχμαλώτους Ιταλούς στρατιώτες, που προωθήθηκαν πλέον στο ελληνικό έδαφος. Τα γεγονότα πρόλαβαν τις σχετικές διαπραγματεύσεις που γίνονταν στη Ρώμη και στη Γενεύη, μεταξύ της Ελβετίας που εκπροσωπούσε τα συμφέροντα της Ελλάδος και της Ουγγαρίας που εκπροσωπούσε την Ιταλία.
Η εσπευσμένη αναχώρηση του διοικητή των νήσων Ντε Βέκκι έσωσε τους κρατούμενους της τάφρου από το βαρύ χειμώνα που ενέσκηψε στο νησί.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1940, επισκέφτηκε την τάφρο ο νέος διοικητής στρατηγός Έττορε Μπάστικο και αμέσως διέταξε τη μεταφορά των κρατουμένων στους στάβλους Cavallini.
Κυρίες και κύριοι,
Περπατώντας την τάφρο, εκεί κάτω, άθελά σου τους συναντάς, τους βλέπεις και χωρίς να πολυσκεφτείς νιώθεις περηφάνια, γιατί κι αυτοί με τον τρόπο τους έγραψαν ιστορία
Πρώτη ενέργεια των Δωδεκανησίων ναυτικών των οποίων τα πλοία βρίσκονταν σε ελληνικούς λιμένες, ήταν να ξεσχίσουν και να κάψουν τις ιταλικές σημαίες. Ζητήθηκε αμέσως τα πλοία τους να εγγραφούν στα ελληνικά νηολόγια και να ανυψώσουν την ελληνική σημαία. Στις 11 Δεκεμβρίου 1940 με την υπ' αριθμ 443 Διαταγή όλα τα Δωδεκανησιακά πλοία αναπέτασαν την ελληνική σημαία.
Οι Δωδεκανήσιες διανοούμενες 500 τον αριθμόν, που βρίσκονταν στην Αθήνα και τον Πειραιά, με την κήρυξη του πολέμου συνέταξαν διαμαρτυρία η οποία στάλθηκε σε όλες τις γυναίκες του κόσμου. Μέσω του υπουργείου Τύπου πέτυχαν να έχουν μια Δωδεκανησιακή ώρα στο πρόγραμμα του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών η οποία άρχισε να μεταδίδεται αμέσως.
Εξέλεξαν Επιτροπή η οποία αποτελούνταν από τις κυρίες Πασιθέα Σαλιγγάρου, Εύρη Βαρίκα, Κάκια Μένδρη, Αικατερίνη Χατζησταυρή, Αντιγόνη Ζουρούδη, τη Μάνα της Δωδεκανήσου και Τασία Καραμούζη. Από τις πρώτες Δωδεκανήσιες που προσέτρεξαν ως εθελόντριες νοσοκόμες ήταν οι Καραμπούλη Τέρψις, Σχοινά Αντιγόνη, Σχοινά Βασιλική, Καραμούζη Μαρία, Σταφυλίδου Σεβαστή, Μπιλλίρη Σεβαστή, Μπιλλίρη Μαρία, Καρπαθίου Ειρήνη, Καρπαθίου Σοφία, Τζαβάρα. Σουλούνια Αικατερίνη. Εκπαιδεύονταν επίσης οι Διακογιάννη Έλλη, Κρητικού Φωφώ, Τζηλιλή Σοφία, Καζαμία Δέσποινα, Εμίρη Περσεφόνη, Σακλαρίδου Μαρία, Ντεϊμεντέ Γεωργία, Πολίτου Σοφία, Σταθοπούλου Ευαγγελία και Τασία, Καντιόγλου Καλλιρρόη, Λαίου Έλλη, Τρουλινού Ηρώ, Διακογιάννη Μαρία, Κυπραίου και Μαραγκού Μαρία.
Στο Δωδεκανησιακό Σκολειό, κάθε πρωί τα παιδιά των δώδεκα νησιών που παρακολουθούσαν τα μαθήματα, είχαν τη δική τους προσευχή, προσευχή-γρανίτης για κάθε παιδική ψυχή
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος αθάνατος ελέησον ημάς
Θεέ Μεγαλοδύναμε που κυβερνάς τον κόσμον,
άκου ετούτην την στιγμή των παιδιών σου τη φωνή
δυνάμωνε την Μάνα μας Ελλάδα ρίψε το 'μμάτι σου το σπλαχvικό
στην γλυκειά μας Πατρίδα και δος μας την ελευθεριά,
να Σε δοξάζωμεν όλοι μαζύ στης Μάνας μας την αγκαλιά
Και Συ, Μανούλα του Χριστού, και Μάνα μας Παρθένα,
που ξεύρεις από τον καϋμό του χωρισμού της Μάνας
ιδέ της Μάνας τον καϋμό, της Μάνας μας Ελλάδας
που βλέπει όπως άλλοτε και Συ εις τον Σταυρόν τα Δωδεκάνησά μας
Μη παύσης Παναγιά μας και του Χριστού Μητέρα να ενθυμίζης στον Θεό
στον σπλαχνικό Πατέρα, να μας λυτρώσ' απ' τη σκλαβιά
Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς
Κυρίες και κύριοι,
Μετά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, όπου η Δωδεκάνησος μάτωσε στέλνοντας τα παιδιά της να πολεμήσουν εναντίον του φασισμού, ματώνει και στην Αλβανία. Δίνει στο Πάνθεον της Αθανασίας τον πρώτο αξιωματικό, Αλέξανδρο Διάκο, τον Μπέλια, όπως τον ξέρουν οι Χαλκίτες, που πολεμούσε στα μαρμαρένια αλώνια και προέτρεπε τους στρατιώτες του να προχωρήσουν και να καταλάβουν το ύψωμα για μια ελεύθερη Δωδεκάνησο και στις 30 Δεκεμβρίου 1940 τον Καρπάθιο αεροπόρο Παναγιώτη Ορφανίδη.
Το εγχείρημα του Καρπάθιου γιατρού Βεργή στο Αγαθονήσι, όπου με συντρόφους του αιχμαλώτισε στις 17 Νοεμβρίου 1940, την ιταλική φρουρά του νησιού, έκαμε το γύρο του κόσμου και μεταδόθηκε ως το πρώτο κτύπημα εναντίον του φασισμού. Λίγο καιρό αργότερα η κατάληψη του Καστελλόριζου για ένα 24ωρο, το Φεβρουάριο 1941, καταρρίπτει το ανίκητο του Άξονα.
Με την κατάληψη αυτή οι δημοσιεύσεις στον ελληνικό και διεθνή τύπο είναι διθυραμβικές. Γράφουν:
«Χαράς ευαγγέλια. Η σάλπιγγα της ελευθερίας της Δωδεκανήσου εσήμανε και τα σαθρά τείχη της φασιστική ς Ιεριχούς άρχισαν να καταρρέουν παταγωδώς. Το πλήρωμα του χρόνου έφθασε και αι βουλαί του Υψίστου πραγματοποιούνται. Η κατατυραννηθείσα Δωδεκάνησος θραύει τα δεσμά της δουλείας και αρχίζει να αναπνέει την ζείδωρον αύραν της ελευθερίας ...»
==============================================
15 Νοεμβρίου 2009 Η Τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΗ
Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ρόδου
Διοργανωτές
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ, ΛΕΣΧΗ LIONS ΡΟΔΟΥ, ΛΕΣΧΗ LIONS "ΗΛΙΟΥΣΑ" ΡΟΔΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΡΟΔΙΩΝ
" Οι Επτά Λόγοι Του Χριστού Επάνω στο Σταυρό -Ανάσταση "
Έργο για φωνή, μικρή ορχήστρα και χορωδία υπό τη διεύθυνση του ιδίου.
Ο συνθέτης κ. Φίλιππος Τσαλαχούρης έκανε εκτενή παρουσίαση του έργου και επεσήμανε το ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή του ανθρώπου, εστιάζοντας στο μήνυμα της ΗΜΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ.
“Αποδέχτηκα αμέσως την πρόταση για την Κατανυκτική Συναυλία για μια συναυλία" ΜΝΗΜΗΣ" -συνεπώς περισυλλογής- αφιερωμένη στα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων που στη χώρα μας πληθαίνουν αυξάνοντας τον πόνο τη σιωπή με τη σκέψη ότι:
Η μουσική πάντοτε πρόσφερε στους ανθρώπους παρηγοριά…
…η μουσική πάντοτε αποτελούσε για τους ανθρώπους έναν παραστάτη… κάθε λαός από τις απαρχές τις ιστορίας του έχει συνδεδεμένη τη μουσική με τη θρησκεία του… οι ναοί ήταν ο χώρος που ανέπνεε η μουσική… λένε οι ιστορικοί των θρησκειών πως ο άνθρωπος κατέφυγε στη θρησκεία όταν άρχισε να διαχειρίζεται τους νεκρούς του… η διαχείριση τόσο του ίδιου του νεκρού όσο και της ιδέας του θανάτου… η διαχείριση των κορυφαίων αυτών θεμάτων αποκάλυψε την ύπαρξη του Θεού… φανέρωσε το Θεό… επιβεβαίωσε το Θεό… συνεπώς η μουσική γεννήθηκε κατά την προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί απέναντι στο θάνατο… κι αν ο Ελύτης γράφει πως «η ζωή έναντι θανάτου δίνεται» θα προσθέταμε πως και η μουσική έναντι σιωπής προσφέρετε… προσφέρετε σε όσους μετρούν το χρόνο με απουσίες…
Κοιτώντας αυτήν την καρέκλα με τα λουλούδια που συμβολίζει όλες αυτές τις απουσίες συλλογίζομαι την ευθύνη της μουσικής… μια σκέψη, ένας ήχος, το ηχόχρωμα ενός οργάνου… η μετάπτωση μιας μελωδίας… και αναζωπυρώνεται η μνήμη… τι άλλο θέλει… πάντοτε είχα αυτή την απορία: πως τα καταφέρνει η μουσική και ξυπνάει τις νυσταγμένες μνήμες, πως καταφέρνει και τις βρίσκει στα απομακρυσμένα τους κρεβάτια… κοιτάζω την κενή αλλά και τόσο γεμάτη θέση με τα λουλούδια και τις σκέψεις μας… και μόνο με τη μουσική στο νου και τα χέρια μου μπορώ να αντιμετωπίσω τον συμβολισμό της…
Επέλεξα για την αποψινή συναυλία ένα από τα πρόσφατα έργα μου:
Οι Επτά Λόγοι του Χριστού επάνω στο Σταυρό αποτέλεσαν έμπνευση για πολλούς συνθέτες εδώ και αιώνες. Δημιουργοί όπως ο Χάιντν, ο Συτς, ο Φρανκ κ.α. απέδωσαν με τον τρόπο τους τη συγκίνηση και το δέος, την πίστη και την ελπίδα.
Η φόρμα των Επτά Λόγων πάντοτε με συγκινούσε, πάντοτε σχεδίαζα τη σύνθεσή τους. Η πρόσκληση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για τη δημιουργία ενός έργου που θα παρουσιαζόταν κοντά στις ημέρες του περασμένου Πάσχα, μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω την επιθυμία μου.
Όπως πάντα, το στάδιο της μελέτης υπήρξε το σημαντικότερο. Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα από το θεολογικό και φιλοσοφικό οικοδόμημα που διάφοροι μελετητές και συγγραφείς έχουν θεμελιώσει σ’ αυτές τις επτά φράσεις.
Ξεκίνησα τη σύνθεση του έργου, τον Αύγουστο του 2008. Δεν κρύβω πως η δυσκολία σε πολλά σημεία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή… χωρίς, όμως, να μου επιτρέπει να σταματήσω. Το σχέδιο και των Επτά Λόγων ολοκληρώθηκε σε μόλις τρεις ημέρες.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2008 είχε ολοκληρωθεί και η ορχηστρική εκδοχή. Δεν μπόρεσα να βρω τρόπο να μεταφέρω «ενόργανα» το καταληκτικό Αμήν και έτσι επέλεξα τη συμμετοχή φωνών. Πρόσθεσα ακόμη και δύο πραγματικούς ήχους: το σφυρί και το καρφί… ένα πιάτο που σπάει τη στιγμή του θανάτου –κατά τη λαϊκή συνήθεια της ραγισμένης ώρας-… θα προσθέσω πως οι ήχοι αυτοί είναι μέρος και έντονων παιδικών αναμνήσεων: απέναντι από την εκκλησία των παιδικών μου χρόνων υπήρχε ένα μικρό παντοπωλείο, το μπακάλικο του Μάρκου… ο Μάρκος είχε ένα τάμα… κάθε χρόνο το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης μετέφερε μέσα από το ιερό ένα μεγάλο και βαρύ μάρμαρο στο οποίο έμπαινε ο Σταυρός μετά από την περιφορά του μέσα στην εκκλησία… όσο ο ιερέας με το Σταυρό διέσχιζε το σκοτάδι και τα κεριά ο Μάρκος βάδιζε στ πλάι κρατώντας ένα σφυρί και ξύλινες σφήνες… τα χτυπήματα του σφυριού ηχούσαν στα παιδικά αυτιά μου σαν ίδιο το κάρφωμα του Χριστού… ο ήχος τέλος του πιάτου που σπάει στην πόρτα του σπιτιού κατά την έξοδο του νεκρού χαράχτηκε στη μνήμη μου σαν την ηχητική απεικόνιση του θανάτου… αυτός είναι ο λόγος που ένα πιάτο σπάει τη στιγμή που ο Χριστός παραδίδει το πνεύμα του…
Προσπάθησα…είχα πει πως αν βρω τη μουσική για τον μονολεκτικό 5ο λόγο…Διψώ… θα έχω βρει και το όλο…προσπάθησα… ακόμη προσπαθώ… κυρίως προσπαθώ να καταλάβω…
Ειδικά για τη συναυλία στη Ρόδο πρόσθεσα και την Ανάσταση, σύντομη καταληκτική καντάτα στους Επτά Λόγους. Το σκοτάδι διαδέχεται το φως, ηχεί ο σεισμός, ηχούν οι καμπάνες… η ελπίδα επιστρέφει… αφετηρία για σκέψη… αγάπη.
Θα μου επιτρέψετε πριν από τους Επτά Λόγους και την Ανάσταση να προσθέσω τρεις προσευχές για φλάουτο σόλο… επίσης συνέθεσα αυτές τις τρεις σελίδες ειδικά για απόψε…
Αφήστε τη σκέψη σας μέσα σε αυτό το ιερό χώρο με τη βοήθεια της μουσικής να ταξιδέψει… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί στην άκρη της απουσίας… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί μπροστά από αυτή την κενή, αλλά και τόσο τραγικά γεμάτη, θέση… αφήστε τη μουσική για εσάς να κάνει τις συστάσεις με το άγνωστο… πιστέψτε με τα καταφέρνει καλύτερα από τον καθένα…
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της συναυλίας… εκφράζοντας τις ευχαριστίες μου στο πρόσωπο του Σεβασμιότατου πιστεύω πως τους καλύπτω όλους.
==============================================
ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ
Π Λ Α Σ Τ Ι Κ Ο Χ Ρ Η Μ Α ?
(Άρθρο του L. Δημόπουλου Άρη Τραπεζικού)
Επί πλέον, όλο και περισσότερες εταιρείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό παρέχουν τη δυνατότητα αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών μέσω του Διαδικτύου ή τηλεφωνικά, συνήθως σε τιμές της αγοράς. Ωστόσο, καλό είναι ο κάτοχος, όταν πραγματοποιεί αγορές μέσω Internet, να είναι ενήμερος για την αξιοπιστία της αντίστοιχης εταιρείας και να μην εκθέτει τα στοιχεία της πιστωτικής του κάρτας σε αγνώστου κύρους εταιρείες. Τέλος, οι τράπεζες έχουν εκδώσει πιστωτικές κάρτες σε συνεργασία με διάφορες εταιρείες, οι οποίες προσφέρουν επί πλέον προνόμια (π.χ. Εκπτώσεις σε προϊόντα) στους κατόχους των καρτών.
Σε μία αγορά, ωστόσο, στην οποία κυκλοφορούν ουκ ολίγες πιστωτικές κάρτες, η επιλογή φαντάζει αρκετά δύσκολη για τον μέσο Έλληνα ιδιώτη ή επιχειρηματία. Αυτή εξαρτάται από τις ατομικές ανάγκες του κάθε καταναλωτή ο οποίος θα πρέπει να συγκρίνει όλες τις παραμέτρους κάθε πιστωτικής κάρτας ώστε να διαλέξει την ιδανική για τις ανάγκες του. Σε γενικές γραμμές, ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής της πιστωτικής σας κάρτας, είναι το βασικό επιτόκιο το οποίο σας παρέχεται. Ένας ακόμη πιο ακριβής δείκτης του κόστους που συνεπάγεται η κάθε πιστωτική κάρτα είναι το ΣΕΠΠΕ (Συνολικό Ετήσιο Ποσοστό Επιβάρυνσης) στο οποίο έχουν συνυπολογιστεί και επιπρόσθετες χρεώσεις και έξοδα πέραν του βασικού επιτοκίου.
Τέλος, υπάρχει πλήθος επί πλέον χαρακτηριστικών, τα οποία προσφέρονται ανάλογα με την κατηγορία ή τον τύπο κάρτας, όπως π.χ. Η κάρτα μεταφοράς υπολοίπου, που παρέχει την δυνατότητα συγκέντρωσης των οφειλών από όλες τις πιστωτικές κάρτες σε μία, η φοιτητική η οποία παρέχει ευνοϊκότερο επιτόκιο και όρους στου φοιτητές, η αθλητική η οποία συνδέεται με έναν σύλλογο και προσφέρει π.χ. Εισιτήρια για αγώνες ως ανταμοιβή της χρήσης της κάρτας στις καθημερινές συναλλαγές του πελάτη ή απαλλαγή της ετήσιας συνδρομής αν είστε κάτοχος εισιτηρίων διαρκείας κ.ο.κ.
Σε μερικές περιπτώσεις, η πιο συμφέρουσα λύση είναι να καταφύγει στη χρήση περισσότερων της μίας πιστωτικών καρτών, διαλέγοντας την καταλληλότερη κάρτα για κάθε τύπο χρήσης. Σε γενικές γραμμές, οι παρακάτω συμβουλές μπορούν να βοηθήσουν τον καταναλωτή στην επιλογή της πιο συμφέρουσας κάρτας :
Εάν εξοφλείτε εμπρόθεσμα το σύνολο του μηνιαίου οφειλομένου υπολοίπου
Στην περίπτωση αυτή, το βασικό επιτόκιο της κάρτας δεν είναι το σημαντικότερο κριτήριο της επιλογής. Ο καταναλωτής θα πρέπει να συγκρίνει πιστωτικές κάρτες με βάση άλλα χαρακτηριστικά τους, όπως η διάρκεια της περιόδου χάριτος, το ύψος της ετήσιας συνδρομής, και τα διάφορα προνόμια / ανταμοιβές που προσφέρουν για την πραγματοποίηση αγορών.
Εάν δεν εξοφλείτε το σύνολο των μηνιαίων οφειλομένων υπολοίπων
Στην περίπτωση αυτή ο καταναλωτής θα πρέπει να αναζητήσει την κάρτα με το χαμηλότερο βασικό επιτόκιο. Επίσης, ο καταναλωτής μπορεί να επιλέξει μία κάρτα με πολύ χαμηλό ή μηδενικό επιτόκιο αγορών για μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο και μετά το πέρας της περιόδου αυτής να μεταφέρει το συσσωρευμένο υπόλοιπο του σε μία άλλη κάρτα με ευνοϊκούς όρους μεταφοράς υπολοίπου.
Εάν θέλετε να απαλλαγείτε από ένα συσσωρευμένο υπόλοιπο
Ο καταναλωτής θα πρέπει να μεταφέρει το υπόλοιπο του σε μία κάρτα που προσφέρει ευνοϊκό ή και μηδενικό επιτόκιο μεταφοράς υπολοίπων για μία αρχική περίοδο. Στη συνέχεια, ο καταναλωτής θα πρέπει να εξοφλήσει το υπόλοιπο πριν τη λήξη της αρχικής αυτής περιόδου, με το να εξοφλεί ποσά μεγαλύτερα της ελάχιστης μηνιαίας δόσης. Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε ο καταναλωτής μπορεί μετά το πέρας της αρχικής περιόδου να μεταφέρει ξανά το υπόλοιπο του σε άλλη κάρτα με ευνοϊκή αρχική περίοδο μεταφοράς υπολοίπου. Στην περίπτωση αυτή, ο καταναλωτής θα πρέπει επιπλέον να συγκρίνει πιστωτικές κάρτες με βάση το ύψος της προμήθειας που χρεώνουν επί του μεταφερόμενου ποσού.
Εάν επιθυμείται να κάνετε συχνή χρήση της κάρτας στο εξωτερικό
Ο καταναλωτής θα πρέπει να επιλέξει την κάρτα με τις χαμηλότερες χρεώσεις για χρήση στο εξωτερικό
Εάν θέλετε να τη χρησιμοποιείτε για ανάληψη μετρητών
Η ανάληψη μετρητών με οποιαδήποτε πιστωτική κάρτα θα πρέπει να αποφεύγεται, καθώς είναι ακριβότερη από οποιαδήποτε άλλη μορφή δανεισμού. Επί πλέον, λόγω του ότι οι αναλήψεις μετρητών είναι το τελευταίο είδος οφειλής που εξοφλείται, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια συσσώρευση υψηλών τόκων.
==============================================
ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
(Άρθρο του L. Μπακίρη Παύλου Ιατρού Καρδιολόγου)
Η καρδιαγγειακή νόσος οφείλεται σε στένωση ή πλήρη απόφραξη των αρτηριών. Είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως.
Η κύρια αιτία της είναι η ΑΘΗΡΟΣΚΛΗΡΥΝΣΗ η οποία με την πάροδο των ετών προκαλεί στενωτικές η αποφρακτικές βλάβες των αρτηριών.
Εξαιτίας αυτών των βλαβών διακόπτεται η παροχή αίματος σε τμήματα του οργανισμού, με αποτέλεσμα την κλινική εκδήλωση της καρδιαγγειακής νόσου. Όπως μπορεί να παρατηρηθεί στη ακόλουθη εικόνα, οι γνωστότερες κλινικές εκδηλώσεις της καρδιαγγειακής νόσου είναι το οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και η περιφερική αρτηριακή νόσος
Προδιαθεσικός παράγοντας κινδύνου ορίζεται κάθε χαρακτηριστικό ή γεγονός το οποίο έχει αποδειχθεί από μελέτες, ότι η παρουσία του, συμβάλλει στην εμφάνιση και στην πρόοδο της αθηροσκλήρωσης και επομένως στην εμφάνιση της καρδιαγγειακής νόσου.
ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΜΟΙ
• ΚΑΠΝΙΣΜΑ
• ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ
• ΔΥΣΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑ
• ΑΝΘΥΓΕΙΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
• ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ
• ΑΓΧΟΣ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
• ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ
ΜΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΜΟΙ
• ΑΝΔΡΙΚΟ ΦΥΛΟ
• ΗΛΙΚΙΑ
• ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΩΙΜΗΣ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑΣ ΝΟΣΟΥ
• ΘΡΟΜΒΩΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΑΙΜΑ
• ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ
Ας δούμε παρακάτω αναλυτικά τους πιο σημαντικούς
ΚΑΠΝΙΣΜΑ
Είναι σημαντικές οι αποδείξεις που συνδέουν τη χρήση του καπνού με την επίπτωση της καρδιαγγειακής νόσου (έμφραγμα μυοκαρδίου, αιφνίδιος θάνατος, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο) και τη θνησιμότητα.
Στις Η.Π.Α, περίπου μισό εκατομμύριο θάνατοι ετησίως αποδίδονται στο κάπνισμα του τσιγάρου.
Το συνολικό οικονομικό κόστος φτάνει περίπου τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε ιατρικά και έμμεσα έξοδα.
Το κάπνισμα τουλάχιστον 20 τσιγάρων ημερησίως για περισσότερο από 5 έτη, τριπλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου.
Το κάπνισμα μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, τετραπλασιάζει τον κίνδυνο για ένα νέο έμφραγμα.
Η έκθεση σε παθητικό κάπνισμα στο σπίτι, στο χώρο εργασίας και στους δημόσιους χώρους (τουλάχιστον 30 λεπτά ημερησίως), αυξάνει τον κίνδυνο κατά 20 - 40%. Το παθητικό κάπνισμα είναι υπεύθυνο για περίπου 35.000 – 40.000 θανάτους από έμφραγμα μυοκαρδίου ετησίως.
Οι αριθμοί αυτοί είναι πολύ μεγαλύτεροι από εκείνους του καρκίνου του
πνεύμονα γεγονός που υποστηρίζει ότι οι προσπάθειες για την μείωση της έκθεσης των μη καπνιστών στον καπνό του τσιγάρου πρέπει να αποκτήσουν υψηλή προτεραιότητα.
Η διακοπή του καπνίσματος μειώνει άμεσα τον κίνδυνο της καρδιαγγειακής νόσου (έμφραγμα, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο) αλλά ο κίνδυνος μειώνεται στο επίπεδο του μη καπνιστή, 5-6 χρόνια μετά την διακοπή του καπνίσματος.
Υπολογίζεται ότι το όφελος από ένα πρόγραμμα μείωσης του επιπολασμού του καπνίσματος κατά 1% το χρόνο, ανέρχεται περίπου στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια στη διάρκεια μίας επταετίας.
Βασικό σημείο: πρωτογενής πρόληψη στα παιδιά και στους εφήβους.
ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ
Η υψηλή αρτηριακή πίεση ή αλλιώς “υπέρταση” είναι υπεύθυνη για τους περισσότερους θανάτους για καρδιαγγειακή νόσο (στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο) από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα κινδύνου.
Ήδη αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου και αναπηρίας στον ανεπτυγμένο κόσμο, ενώ αναμένεται να γίνει η πρώτη αιτία θανάτου και αναπηρίας παγκοσμίως μέχρι το 2020.
Πρώτη μεταξύ των χρόνιων παθήσεων για τις οποίες οι Αμερικανοί πολίτες επισκέπτονται γιατρό (επιπολασμός 28,7% στους ενήλικες).
Εύκολη διάγνωση, ευρύ φάσμα θεραπειών.
Λόγω της ευρείας αντιμετώπισης, έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση από το 1972 μέχρι σήμερα στον αριθμό των εγκεφαλικών επεισοδίων (35-40%)και του οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου (25%).
Οι προτεινόμενοι στόχοι αρτηριακής πίεσης κατά την διάρκεια της θεραπείας
είναι τιμές μικρότερες από 140/90 mmHg για ασθενείς με υπέρταση χωρίς
επιπλοκές και 130/80 mmHg για ασθενείς διαβητικούς η με νεφρική ανεπάρκεια.
Η μείωση της κατανάλωσης του αλατιού με την διατροφή έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αρτηριακής πίεσης καθώς επίσης και έναν καλύτερο έλεγχο κατά την διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής. Σημαντικό ρόλο στην καλή ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης οι εξής παράγοντες:
• Μείωση σωματικού βάρους – άσκηση
• Αλκοόλ. Παρόλο που η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ προστατεύει από την στεφανιαία νόσο, η υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ (> 4 ποτά ημερησίως) αυξάνει την ΑΠ και την θνησιμότητα.
• Κάπνισμα. Επιδρά αρνητικά (μέτρηση της ΑΠ μετά 15’)
Σήμερα μόνο το 34% των Αμερικανών έχει ρυθμισμένη αρτηριακή πίεση.
ΔΥΣΛΙΠΙΔΑΙΜΙΑ
Αύξηση του κινδύνου παρατηρείται όταν η HDL< 40 mg/dl (καλή χοληστερίνη) η LDL > 100mg/dl (κακή χοληστερίνη) και τριγλικερίδια >150 mg/dl.
Καθοριστικό ρόλο στον έλεγχο της δυσλιπιδαιμίας παίζει η διατροφή.
Κατανάλωση ελαιόλαδου στην καθημερινή μαγειρική, φρέσκων ψαριών αντί κρέατος, πλήρη δημητριακά φρέσκων λαχανικών και φρούτων, οσπρίων και χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά τόσο του γάλακτος όσο και των τυριών, έχει ως αποτέλεσμα την μείωση του κινδύνου κατά
17% στους υπερτασικούς
19% στους δυσλιπιδαιμικούς
11% στο ΣΔ.
Η κατανάλωση 1-2 ποτήρια κρασιού ημερησίως έχει προστατευτικό χαρακτήρα ενώ η κατανάλωση πάνω από 5 ποτήρια κρασιού διπλασιάζει τον κίνδυνο.
Οι ξηροί καρποί επίσης έχουν καρδιοπροστατευτικές επιδράσεις
ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ
Ορίζεται η αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης νηστείας στο αίμα ίση ή μεγαλύτερη από 126 mg/dl, ή μεγαλύτερη από 200 mg/dl, σε μία τυχαία μέτρηση ή στην μελέτη ανοχής στη γλυκόζη.
Τιμές γλυκόζης 100-125 mg/dl θεωρούνται προ-διαβήτης και σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο.
Αποτελεί γνωστό παράγοντα κινδύνου για την καρδιαγγειακή νόσο και προκαλεί τόσο μικροαγγειακές (έμφραγμα, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο) όσο και μΙκροαγγειακές επιπλοκές (διαβητική νεφροπάθεια, αμφιβληστροειδοπάθεια).
ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ
Ορίζεται η κατάσταση που συνοδεύεται από υπέρμετρη εναπόθεση λιπώδους ιστού.
Ο παρακάτω πίνακας καταγράφει τον ορισμό και την ταξινόμηση της παχυσαρκίας
ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ – ΦΥΛΟ
Το οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου σε ηλικία μικρότερη από 55 ετών στους άνδρες και μικρότερη από 65 στις γυναίκες, προσδίδει αυξημένο κίνδυνο στους συγγενείς πρώτου βαθμού.
Επίσης το ανδρικό φύλο και η ηλικία για τους μεν άνδρες μεγαλύτερη των 45 ετών, για τις δε γυναίκες μεγαλύτερη των 55 ετών.
ΑΓΧΟΣ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Η παρουσία επιθετικού, αγχώδους, φιλόδοξου χαρακτήρα (τύπου Α), η κατάθλιψη, το άγχος που προέρχεται από το εργασιακό περιβάλλον η ανασφάλεια στην εργασία καθώς επίσης και το αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης αυξάνουν την συχνότητα εμφάνισης στεφανιαίας νόσου μέχρι και 350 % και επηρεάζουν δυσμενώς την πρόγνωση.
Μία ιδιαίτερη μορφή κατάθλιψης η απελπισία, φαίνεται να σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αιφνιδίου θανάτου.
ΑΣΚΗΣΗ
Η τακτική σωματική ασκηση βελτιώνη την φυσική κατάσταση, μειώνει την αρτηριακή πίεση την καρδιακή συχνότητα την LDL και την ολική χοληστερίνη ενώ αυξάνει την HDL.
Μέτριας έντασης άσκηση για 30 λεπτά κάθε μέρα επιτυγχάνει μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου μέχρι 30%.
Δεν είναι λοιπόν μόνο ο έρωτας που ραγίζει την καρδιά σας, αλλά και το τσιγάρο, η υπέρταση, η κακή διατροφή κ.τ.λ.
Απαλλάξτε την από τα άσχημα για να απολαμβάνεται μαζί της τα όμορφα.
